'''Batuta''' (''z włoskiego '''"uderzenie'''",'' "[[Takt (muzyka)|'''''takt''''']]") – cienka, wydłużona pałeczka używana przez [[dyrygent]]a w celu wyraźniejszego i sugestywniejszego wyrażania [[Tempo (muzyka)|tempa]], [[Metrum (muzyka)|metrum]] i [[Dynamika (muzyka)|dynamiki]] utworu. Ma długość od 25 do 50 cm.<ref>Najczęściej spotykana długość batuty mieści się w granicy 25-35 cm.</ref> Może być wykonana z [[Drewno (technika)|drewna]], [[bambus]]a, [[Włókno szklane|włókna szklanego]] lub innych lekkich materiałów; często zakończona korkowym lub drewnianym uchwytem w kształcie [[kula|kulki]] lub innej, mniej lub bardziej wydłużonej [[Elipsoida|elipsoidy]]. Jej kolor jest najczęściej dobierany w kontraście do ubioru [[dyrygent]]a, w celu jak najlepszej widoczności dla orkiestry.
W dzisiejszym kształcie została wprowadzona przez [[Spohr|Luisa Spohra]] ok. 1810, jej użycie upowszechnił [[Felix Mendelssohn-Bartholdy]].<sup>''[potrzebne źródło]''</sup> Wcześniej do utrzymania zespołu w tempie używany był rodzaj laski uderzanej o podłogę lub zwitek nut.
