Appeasement: Różnice pomiędzy wersjami

 

 

Polityka ta polegała na serii ustępstw politycznych, wojskowych i terytorialnych, z których każde miało zadowolić Hitlera oraz zapobiec dalszym jego żądaniom, a przede wszystkim nie dopuścić do wybuchu kolejnej wojny.

Za początek appeasementu można uznać brak reakcji na [[Remilitaryzacja Nadrenii|remilitaryzację]] [[Nadrenia|Nadrenii]] w marcu 1936. Kolejnym działaniem Niemiec hitlerowskich, umacniającym ich pozycję, był [[Anschluss Austrii]] w marcu 1938. Działanie to nie doczekało się żadnej oficjalnej reakcji ze strony Francji i Wielkiej Brytanii, a [[Liga Narodów]] jedynie wykreśliła Rzeszę Niemiecką z listy członków, nie podejmując innych kroków.

 

Wydarzeniem, w którym appeasement ujawnił się z całą mocą, był konflikt niemiecko-czechosłowacki o [[Kraj Sudecki]]. Kraj ten, zamieszkały w większości przez Niemców, przypadł po I wojnie światowej w udziale Czechosłowacji. Współżycie między narodami układało się harmonijnie, aż do połowy lat trzydziestych, kiedy powstała faszyzująca Partia Niemców Sudeckich (Sudetendeutsche Partei) pod kierownictwem [[Konrad Henlein|Konrada Henleina]]. Henlein, domagając się przyłączenia Kraju Sudeckiego do Rzeszy Niemieckiej, oskarżył rząd w Pradze o prześladowania i zwrócił się o pomoc do Adolfa Hitlera. W konflikt niemiecko-czechosłowacki włączyły się także inne kraje. Pozornie występowały w obronie Czechosłowacji, jednakże w kulminacyjnym momencie zaczęły namawiać praski rząd do ustąpienia. Sprawę zakończył [[układ monachijski]] (29-30 września 1938) z udziałem przedstawicieli Niemiec, Wielkiej Brytanii, Francji i Włoch, na którym postanowiono przyłączyć Kraj Sudecki do III Rzeszy. Należy dodać, że posłowie czescy nie zostali nawet dopuszczeni do sali obrad.