Kodeks majuskułowy (Nowy Testament): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 192.81.248.200 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Hoa binh. |
|||
Linia 19:
* [[Kodeks Efrema]], V wiek
Rozpowszechniły się kodeksy zawierające którąś z sekcji [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]]: ([[Ewangelia|Ewangelie]], tzw. ''Apostolos'' czyli [[Dzieje Apostolskie]] i [[Listy powszechne]], [[Listy Pawła]]). Skutkowało to
Najpierw kształt uncjały był kwadratowy, później stopniowo się wydłużał i zawężał, aż przybrał kształt prostokątny. W wieku IX-X uncjała bizantyjska nieraz była lekko pochylona. W Aleksandrii, od wieku V uncjała nabiera kształtów uncjały koptyjskiej. W Konstantynopolu, w wieku X kształt uncjały przypominał głagolicę. W późnej uncjale litery Η Μ Ν Π miały kształt kwadratowy, natomiast litery Ε Θ Ο Σ Φ okrągły kształt<ref>[[Bernard de Montfaucon]], ''Palaeoraphia Graeca'', Paris 1708, p. 230 </ref>.
Linia 34:
== Klasyfikacja ==
=== Półuncjała – minuskuła ===
[[Kodeks 053]] początkowo był klasyfikowany wśród minuskułów pod numerem 429. Gregory widział go w 1887 roku i zaklasyfikował do majuskułów, dając mu [[siglum]] X<sup>b</sup><ref name
| nazwisko = Gregory
| imię = Caspar René
Linia 65:
=== Zmiana sigli ===
[[Johann Jakob Wettstein]] (1693-1754) na oznaczenie majuskułów posłużył się dużymi literami alfabetu łacińskiego (A, B, C, D), natomiast na oznaczenie [[Kodeks minuskułowy (Nowy Testament)|minuskułów]] użył cyfr arabskich. W XIX wieku odkryto cały szereg nowych kodeksów majuskułowych i wyczerpały się litery alfabetu łacińskiego, więc [[Konstanty Tischendorf]] (1815-1874) i [[Frederick Henry Ambrose Scrivener|F.H.A. Scrivener]] (zm. 1891) sięgnęli do alfabetu greckiego (Δ, Γ, Λ, Π, Σ, Ψ, Ω) i
== Zobacz też ==
| |||