Yrjö Wichmann: Różnice pomiędzy wersjami

'''Yrjö Jooseppi Wichmann''' (ur. [[8 września]] [[1868]], [[Liminka]], zm. [[5 maja]] [[1932]], [[Helsinki]]) – językoznawca [[Finlandia|fiński]], zasłużony głównie dla poznania [[języki permskie|języków permskich]], języka czeremiskiego (inaczej: [[język maryjski|maryjskiego]]) i dialektu Csángó[[Czangowie|csángó]] [[język węgierski|języka węgierskiego]].

W październiku 1905 r. wyruszył z żoną na prawie roczną wyprawę do Czeremisów (= [[Maryjczycy|Maryjczyków]]). Zebrane wówczas teksty z pięciu dialektów czeremiskich wydał jednak dopiero w 1931 r. Po powrocie do Helsinek w sierpniu 1906 r. nie zatrzymał się w mieście na długo. Już jesienią tegoż roku pojechał do [[Mołdawia|Mołdawii]] badać używany tam [[Język węgierski|węgierski]] dialekt Csángócsángó. W ciągu czterech miesięcy zebrał pokaźną ilość poezji ludowej, zapisał ok. 6 tys. wyrazów do planowanego słownika i sporządził opis gramatyki tego dialektu. Materiałów tych jednak nie zdążył już sam opublikować. Wydano je pośmiertnie dopiero w 1936 r. Był redaktorem naczelnym ''Tietosanakirja'' (1921), fińskiego odpowiednika encyklopedii [[Nordisk familjebok]].

Wszystkie badania Wichmanna skupiały się na [[Fonetyka|fonetyce]] historycznej i [[Etymologia|etymologii]]. Innymi działami językoznawstwa nie interesował się właściwie wcale (pominąwszy jeden artykuł o czeremiskim słowotwórstwie nominalnym i jeden o fleksji w językach permskich). Najtrwalszym i najwartościowszym elementem jego pracy były niewątpliwie zebrane materiały językowe dające podstawę opisu tych języków w ich stanie z przełomu XIX i XX w.