Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Dołubowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
k |
m →Historia: j |
||
Linia 37:
== Historia ==
Kościół
<nowiki> </nowiki>parafialny pw. Najświętszej Maryi Dziewicy Bogarodzicy Matki
Miłosierdzia i Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Dołubowie (dawniej:
Dołubów) został ufundowany 31 października 1465 roku. Fundatorem
świątyni był sędzia brański i bielski (1451-1466) Wit z Dołubowa
Raczyński (zm. przed 1470) i jego żona Dorota z Łyczków (zm. przed
1501), którzy nadali cztery włóki ziemi oraz dziesięciny z Chrościanki,
Widźgowa i Hołubli. Reprezentantami ks. Jana Łosowicza (zm. po 6 lutego
1481), ówczesnego biskupa łuckiego (1463-1568), w chwili fundacji byli:
ks. Tomasz pleban z Przesmyk i ks. Jakub pleban z Perlejewa (zm. ok.
1475). Kościół został uposażony między innymi w dziesięciny, cztery
włoki ziemi i trzech kmieci. Pierwszym plebanem w Dołubowie został ks.
Marcin, o którym mówią akta Konsystorza Janowskiego aż do 1480 roku. Ok.
<nowiki> </nowiki>1470 r. Dorota - wdowa po Wicie ufundowała w kościele dołubowskim
altarię ku czci św. Leonarda, uposażając ją w trzy włóki ziemi i
poszerzając wcześniejsze nadania o ogród, karczmę, łąkę (Mokrzec), staw
rybny, itd.
W dniu 22 lutego 1501 roku Aleksander Jagiellończyk, wielki książę
litewski (1492-1506), potwierdził Janowi Steczkowiczowi (Steczko)
Dołubowskiemu zwanemu Cybulka (zm. przed 5 kwietnia 1541), staroście
drohickiemu (1501-1506), marszałkowi hospodarskiemu (1520-1541),
posiadanie wsi Dołubowo po ciotce Dorocie z Łyczków Dołubowskiej.
W 1516 r. proboszczem w Dołubowie był ks. Andrzej. W 1528 r. Jan
Steczko, marszałek hospodarski zapisał Dołubowo królowej Bonie. W 1546
r. w posiadanie wsi wszedł Jan Harynek podkomorzy łomżyński. Po nim
dziedziczył dobra od 1569 r. bratanek Adam Harynek. Następnie Dołubowo
posiadali Oborscy, a od połowy XVII w. chorąży zakroczymski Arnolf
Łaguna, który wystarał się o przywilej na targi i jarmarki w Dołubowie w
<nowiki> </nowiki>1662 r.
Pierwszy drewniany kościół przetrwał do 1645 roku, kiedy to z nieznanych
<nowiki> </nowiki>przyczyn uległ zniszczeniu. Kolejny kościół na podwalinach sosnowych
pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła został oddany do kultu 20 maja
1724 roku, staraniem ks. Grzegorza Sakowicza (1700-1726). Jego
fundatorami byli ówcześni właściciele Dołubowa: łowczy (1703-1713) i
cześnik bielski (1713-1744) Michał Karwowski, herbu Pniejnia (zm. 5
października 1744 r.) i jego żona Joanna Orzeszko, oraz cześnik
wyszogrodzki Władysław Józef Markowski (1663-1748) i jego żona Łucja
Orzeszko (siostra Joanny). Konsekracji świątyni dokonał 8 listopada 1745
<nowiki> </nowiki>roku ks. Franciszek Antoni Kobielski (1679-1755), biskup łucki i
brzeski (1739-1755), kiedy funkcję proboszcza (1727-1761) pełnił ks.
Tomasz Zaręba (zm. 1761).
Parafia dołubowska, a zwłaszcza jej proboszcz (1784-1807) ks. Antoni
Kierznowski (1744-1807), żywo włączali się w ruchy narodowo wyzwoleńcze.
<nowiki> </nowiki>W czasie Insurekcji Kościuszkowskiej (1790-1794) jeden dzwon został
wzięty przez Komisję Porządkową Ziemi Drohickiej (1794). Natomiast w
czasie Powstania Styczniowego w dniu 3 maja 1864 roku został osadzony w
więzieniu w Bielsku Podlaskim, a następnie w dniu 3 października 1864
roku wywieziony do guberni tomskiej ks. Jan Witkowski (ur. 1823),
proboszcz dołubowski (1856-1864) - za pomoc i zachęcanie ludzi do
udziału w powstaniu. W latach 1866-1919 proboszcz z Dołubowa otaczał
opieką duszpasterską wiernych i kościół w Dziadkowicach, który został
zamknięty w ramach represji popowstaniowych.
Obecny, murowany kościół w stylu neogotyckim, został wzniesiony w latach
<nowiki> </nowiki>1902-1904, dzięki staraniom miejscowego dziedzica, komisarza powiatu
bielskiego w Powstaniu Styczniowym Ludwika Kajetana Pieńkowskiego
(1830-1905) i jego małżonki Wiktorii Władyczańskiej (1845-1894), a także
<nowiki> </nowiki>ks. Wincentego Gabszewicza (1833-1910), proboszcza dołubowskiego
(1901-1907). Ołtarz główny, ambonę i chrzcielnicę wykonała w roku 1910
firma Józef Szpetkowski i S-ka z Warszawy, dzięki staraniom ks.
Antoniego Dawidowicza (prob. 1907-1910) oraz Stanisława Jakuba
Łowickiego (1862-1941), ówczesnego właściciela Dołubowa (1907-1939).
Konsekracji świątyni dokonał w 1927 roku ks. bp Zygmunt Łoziński
(1870-1932), ordynariusz piński (1925-1932).
W ogrodzie parafialnym stoi murowana plebania zbudowana w latach
1975-1976, staraniem ks. Zenona Pietrzuczaka (1935-2002), proboszcza
dołubowskiego (1970-1979). Jej poświęcenia w dniu 24 listopada 1976 roku
<nowiki> </nowiki>dokonał ks. bp Władysław Jędruszuk (1918-1994), administrator
apostolski diecezji pińskiej (1967-1991).
W latach 1999-2000 został wykonany - staraniem ks. Józefa P. Poskrobko -
<nowiki> </nowiki>generalny remont wieży kościelnej uszkodzonej przez uderzenie pioruna.
== Bibliografia ==
* [http://www.drohiczyn.opoka.org.pl/?action=parafia&id=17 Informacje na stronie diecezji]
* http://www.drohiczynska.pl/?action=parafia&id=17
{{DEFAULTSORT:Dołubowo}}
| |||