Oswin z Deiry: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 53:
== Biografia ==
Po śmierci [[Oswald z Nortumbrii|króla Oswalda]], uważanego za założyciela [[Nortumbria|Nortumbrii]], na tronie tworzących ją [[Bernicja|Bernicji]] i Deiry w 641 roku zasiadł jego brat, [[Oswiu z Nortumbrii|Oswiu]]{{r|y}}. Nie został jednak zaakceptowany jako władca przez mieszkańców Deiry, mimo, iż poślubił deirską księżniczkę [[Enfleda (królowa)|Enfledę]], córkę [[Edwin (król Nortumbrii)|króla Edwina]]<ref name=y>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Barbara Yorke]]|tytuł=Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=2009|strony=113|isbn=978-83-01-16169-9}}</ref>. Zmuszony został do oddania władzy w ręce przedstawiciela deirskiej dynastii, Oswina - syna [[Osric z Deiry|króla Osrica]]{{r|y}}, który powrócił z [[Wessex]], gdzie schronił się, gdy [[Cadwallon|Cadwallon z Gwyneddu]] zabił jego ojca<ref name="na">{{cytuj stronę|url=http://www.newadvent.org/cathen/11349a.htm|tytuł=Catholic Encyclopedia: St Oswin|opublikowany=New Advent|język=en|data dostępu=2012-01-20}}</ref>.
Przez jakiś czas Oswin rządził spokojnie, ciesząc się posłuszeństwem swego ludu{{r|na}}{{r|b}} i wspierając misje ewangelizacyjną [[Święty Aidan|biskupa Aidana]]{{r|b}}. Jednak Oswiu zapragnął zagarnąć Deirę dla siebie. Gdy nie udało mu się usunąć Oswina w sposób legalny, zlecił jego zabójstwo<ref name=b>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Barbara Yorke]]|tytuł=Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=2009|strony=114|isbn=978-83-01-16169-9}}</ref>. W końcu wyzwał go do otwartej wojny{{r|na}}. Oswin początkowo zebrał zbrojnych, jednak ostatecznie odmówił wzięcia udziału w bitwie i wycofał się do [[Gilling]], gdzie chciał się schronić u przyjaciela<ref name=b>[[Beda Czcigodny]] ''[[Historia ecclesiastica gentis Anglorum]]'' księga 3, rozdział 14 dostępna w [http://classiclit.about.com/library/bl-etexts/bede/bl-bede-contents.htm bibliotece cyfrowej]</ref>. Ten jednak zdradził go i 20 sierpnia 651 wydał żołnierzom Oswiu, którzy go zabili{{r|na}}.
Zabójstwo Oswina nie tylko nie dało Oswiu akceptacji wśród Deirczyków, ale na dodatek postawiło w niezręcznej sytuacji jego żonę, Enfledę, która była najbliższą krewną zamordowanego i to na niej ciążył obowiązek pomszczenia jego śmierci<ref name=a>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Barbara Yorke]]|tytuł=Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=2009|strony=115|isbn=978-83-01-16169-9}}</ref>. Musiałaby jednak zaatakować swojego męża{{r|a}}. Wyjściem okazało się przyjęcie od Oswiu w ramach zadośćuczynienia majątku Gilling, gdzie zginął Oswin i ufundowanie tam [[Opactwo Gilling
Oswiu zmuszony został do oddania tronu Deiry w ręce swego bratanka, [[Etelwald z
== Kult ==
Oswin został pochowany w [[Tynemouth]], lecz miejsce jego spoczynku zostało zapomniane aż do 1065 roku, kiedy to mnich Edmund miał wizję, w której je ujrzał{{r|na}}. 11 marca 1100 roku przeniesiono [[relikwie]] na honorowe miejsce w [[Opactwo w Tynemouth|miejscowym opactwie]], dokonując tym samym [[translacja (kult świętych)|translacji]]{{r|na}}. Oswin został otoczony kultem, a jego śmierć uznano za [[
Jego [[wspomnienie liturgiczne]] obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci (niegdyś 11 marca)<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.deon.pl/imieniny/imie,2303,oswin.html|tytuł= Oswin, król Deira w Nortumbrii|opublikowany=DEON.pl z inicjatywy [[jezuici|SJ]] i [[Wydawnictwo WAM|Wydawnictwa WAM]] |data dostępu=2012-02-20}}</ref>.
Linia 83:
[[Kategoria:Zmarli w 651]]
[[Kategoria:Angielscy święci katoliccy]]
| |||