Nazwa wywodzi się od tytułu dramatu niemieckiego pisarza [[Friedrich Maximilian Klinger|Friedricha Maximiliana Klingera]] o [[Sturm und Drang (dramat)|tej samej nazwie]]. Dramat Klingera ukazał się w Polsce w roku [[1901]] pod tytułem ''Burza i szał'', jednak w odniesieniu do epoki przyjęło się tłumaczenie tego wyrażenia jako ''burza i napór''.
Okres ten to protest literacki przeciwko rozbiciu państwa niemieckiego na małe państewka feudalne, przeciw uciskaniuuciskowi mieszczan orazi chłopów, przeciw upadkowi gospodarczemu i kulturalnemu. Artyści przedkładali intuicję i uczucie nad rozum, w swych utworach nawiązywali do źródeł narodowych i ludowych. Przywódcą duchowym ruchu był [[Johann Gottfried Herder]]<ref name=autonazwa1>A. Nawarecki, D. Siwicka Przeszłość to dziś</ref>, niemiecki filozof, pastor i pisarz. W okresie tym działali najwięksi poeci niemieccy: [[Johann Wolfgang von Goethe]] oraz [[Friedrich Schiller|Fryderyk Schiller]]. Obaj pisarze w swojej ojczyźnie uznawani są za klasyków, natomiast w odniesieniu do reszty literatury europejskiej ich twórczość z okresu "burzy i naporu" uznawana jest za preromantyczną<ref name=autonazwa1 />. Czołowymi utworami tego okresu są ''[[Cierpienia młodego Wertera]]'' Goethego oraz ''[[Zbójcy (dramat)|Zbójcy]]'' Schillera<ref>Nowa encyklopedia powszechna PWN, Warszawa 1996</ref>.
Charakterystyczne cechy okresu Sturm und Drang to:
