'''Stanisław IwanowiczIwanowycz Hurenko''' ([[język ukraiński|ukr.]] ''Станіслав Іванович Гуренко''); (ur. [[30 maja]] [[1936]] w [[IłowajskIłowajśk]]u, zm. [[14 kwietnia]] [[2013]] w [[Kijów|Kijowie]]) -– [[Ukraina|ukraiński]] i [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|sowieckiradziecki]] polityk, ostatni przewodniczący [[Komunistyczna Partia (bolszewików) Ukrainy|Komunistycznej Partii (bolszewików) Ukrainy]] (KP(b)U) (1990-1991).
Pochodził z rodziny nauczycielskiej z [[Donieckie Zagłębie Węglowe|Donbasu]], w 1958 skończyłroku ukończył Kijowski Instytut Politechniczny. Inżynier, następnie starszy inżynier, w latach 1963-1964 starszy wykładowca w Donieckim Instytucie Politechnicznym. Od 1976 roku sekretarz okręgowy partii komunistycznej w [[Donieck]]u, w latach 1980-1987 wiceprzewodniczący Rady Ministrów [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]], od 1987 roku II sekretarz KP(b)U, a od 22 VIczerwca 1990 do 1 IXwrześnia 1991 roku I sekretarz tej partii. Członek komisji w sprawie [[katastrofa elektrowni jądrowej w Czarnobylu|katastrofy w Czarnobylu]]. W latach 1991-1998 naukowy konsultant NWK "Energia"„Energia”. Zastępca dyrektora NPP "Beta„Beta-3"3”, główny doradca Zarządu Ukrinbanku, zastępca dyrektora przedsiębiorstwa "Nawasko"„Nawasko”. Od marca 1990 roku deputowany do [[Rada Najwyższa Ukrainy|Rady Najwyższej Ukrainy]] (w styczniu 1993 roku zrezygnował z mandatu). W latach 1998-2002 i 2002-2006 ponownie deputowany do Rady Najwyższej, z listy [[Komunistyczna Partia Ukrainy|Komunistycznej Partii Ukrainy]], doradca Komitetu Centralnego KPU. W latach 1998-2000 przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej, Zarządzania Gospodarką, Nieruchomościami i Inwestycjami, następnie członek tej komisji. Od maja 2002 roku członek frakcji komunistycznej w parlamencie.
Pochowany na [[Cmentarz Bajkowy|Cmentarzu Bajkowym w Kijowie]].
