7756
edycji
m (→Organizacja, działalność i struktura: dodano zdjęcie) |
(Rozwinięcie danych, techniczne) |
||
|www = http://kech.pl
}}[[Plik:100th anniversary of KECh.jpg|thumb|243px|W maju 2008 roku Kościół Ewangelicznych Chrześcijan obchodził 100-lecie obecności na ziemiach polskich [http://vimeo.com/22438922 (wideorelacja)]]]
'''Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Rzeczypospolitej Polskiej''' – [[chrześcijaństwo|chrześcijański]] [[kościół wolny|wolny
== Charakterystyka ==
Kościół
== Historia ==
Ruch ewangelicznych chrześcijan został zapoczątkowany w [[Rosja|Rosji]] w 1884 przy kluczowym współudziale [[Jan Prochanow|Jana Prochanowa]], zwanego „reformatorem Wschodu”. Pierwsze nabożeństwa ewangelicznych chrześcijan na ziemiach polskich zaczęto organizować w 1908, a w 1909 powstał pierwszy polski [[zbór]]. W oparciu o wspólnoty tego wyznania utworzono [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan]], który po połączeniu ze [[Związek Zborów Słowiańskich Baptystów w Polsce|Związkiem Zborów Słowiańskich Baptystów]] jako Związek Słowiańskich Zborów Ewangelicznych Chrześcijan i Baptystów uzyskał w 1927 legalizację<ref>Henryk Ryszard Tomaszewski, ''Wspólnoty chrześcijańskie typu ewangeliczno-baptystycznego na terenie Polski w latach 1858-1939'', Warszawa 2006 ISBN 83-88497-11-1, s. 104.</ref>. Baptyści szybko jednak zrezygnowali z przynależności do tej [[denominacja|denominacji]] i zdecydowali się na odrębną działalność.
Ruch Ewangelicznych Chrześcijan został zapoczątkowany w [[Rosja|Rosji]], w [[1884]], przy znaczącym współudziale [[Jan Prochanow|Jana Prochanowa]], zwanego „reformatorem Wschodu”. Pierwsze nabożeństwa Ewangelicznych Chrześcijan na ziemiach polskich zaczęto organizować w [[1908]], a w [[1909]] powstał pierwszy polski [[zbór]]. W [[1927]] [[Związek Słowiańskich Zborów Ewangelicznych Chrześcijan]], jako jedyny spośród pokrewnych ruchów religijnych, uzyskał prawną legalizację. Ewangeliczni Chrześcijanie prowadzili ożywioną działalność ewangelizacyjną wśród młodzieży, służbę muzyczną, charytatywną i wydawniczą. W okresie przedwojennym [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związek]] liczył 131 zborów, 1 223 placówki i stacje misyjne, 18 500 członków (27 000 włączając dzieci), 112 chórów, 2 sierocińce i 1 szkołę biblijną. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] większość [[zbór|zborów]] znalazła się za wschodnimi granicami Polski. W [[1946]] władze polskie uznały ważność przedwojennej rejestracji [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku Ewangelicznych Chrześcijan]], a w [[1947]] z inicjatywy [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku]] utworzono [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny]] ([[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny|ZKE]]), do którego przyłączyły się cztery inne konfesje o charakterze [[ewangelikalizm|ewangelicznym]] (dwie z nich w [[1953]]), tworząc największy w Polsce [[ewangelikalizm|ewangeliczny]] [[Kościół (organizacja)|kościół]] [[protestantyzm|protestancki]]. W [[1988]] miała miejsce reorganizacja [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny|ZKE]] polegająca na usamodzielnieniu jego składowych konfesji. Kościół Ewangelicznych Chrześcijan, będący kontynuatorem [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku Ewangelicznych Chrześcijan]], w [[1990]] został wpisany do Rejestru Kościołów i innych związków wyznaniowych pod nr 27.▼
Ewangeliczni chrześcijanie prowadzili ożywioną działalność ewangelizacyjną wśród młodzieży, służbę muzyczną, charytatywną i wydawniczą. Przed wybuchem wojny [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związek]] liczył 131 zborów, 1 223 placówki i stacje misyjne, 18 500 członków (27 000 włączając dzieci), 112 chórów, 2 sierocińce i 1 szkołę biblijną.
W czasie [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji]] zbory należące do Związku były częścią denominacji zatwierdzonej przez władze [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]] pn. [[Związek Nieniemieckich Ewangelicko-Wolnokościelnych Zborów (baptyści)]]<ref>Henryk Ryszard Tomaszewski, ''Baptyści w Polsce w latach 1918-1958'', Warszawa 2008 ISBN 978-83-925744-2-2, s. 225.</ref>.
▲
== Teologia ==
|