Drugi manifest surrealizmu: Różnice pomiędzy wersjami

Breton w ''Drugim manifeście'' zawarł także stwierdzenie, iż ''surrealizm bez lęku uznaje za swój dogmat bunt absolutny''. Uważa, że w tym temacie kierunek nie potrzebuje poprzedników, zaś jedynym wyjątkiem jest [[Comte de Lautréamont]], autor ''[[Pieśni Maldorora]]'', nazywany przez Bretona jedynym, który ''zostawił jakiś wieloznaczny ślad''. W utworze znajdują się również nawiązania do tradycji [[alchemia|alchemicznej]], a także potwierdzenie pragnienia nawiązania teorii surrealizmu do [[romantyzm]]u. W publikacji Breton odwoływał się do [[Zygmunt Freud|Zygmunta Freuda]]; jednak on sam w [[1938]] pisał, iż jest ''wciąż skłonny uważać surrealistów [...] za stuprocentowych wariatów''<ref>Z listu do Stefana Zweiga po spotkaniu z Salvadorem Dalí w 1938. Cytat zaczerpnięty z książki ''Rozmowy z Picassem'', Brassaï, s. 31</ref>. Dość obszerna część poświęcona jest automatycznemu zapisowi.

{{przypisy}}

{{wikiquote|dopełniacz=z ''Drugiego manifestu surrealizmu''}}

*[[Surrealizm#Ważniejsze manifesty, artykuły, odczyty z lat 1919-1953|Ważniejsze manifesty, artykuły, odczyty surrealistyczne z lat 1919-1953]]