Johann Christian Metzig: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m kat. |
m poprawa linków do ujedn., int. |
||
Linia 10:
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci = [[1 października]] [[1868]]
|miejsce śmierci = [[Plik:
|przyczyna śmierci =
|miejsce spoczynku =
Linia 20:
|www =
}}
'''Johann Christian Heinrich Metzig''' (ur. [[20 maja]] [[1804]] w [[Skwierzyna|Skwierzynie]], zm. [[1 października]] [[1868]] w [[Leszno|Lesznie]]) – niemiecki lekarz, poseł, jeden z
==Wczesne lata==
Metzig urodził się 20 maja 1804 w Skwierzynie, dzisiaj mieście polskim, znajdującym się w [[województwo lubuskie|województwie lubuskim]]. Wówczas była to miejscowość zamieszkana w większości przez Niemców, nosząca nazwę Schwerin an der Warthe. Johann Christian Metzig był synem osiadłych w Skwierzynie mieszczan [[ewangelicy|wyznania ewangelickiego]]: Johanna Ernesta Wilhelma Metziga i Friderike Wilhelmine z domu Köttwitz. Przodkowie Johanna Christiana Metziga wywodzili się ze [[Śląsk
Metzig początkowo uczył się w domu, następnie pobierał nauki i rektora Schönborna w Międzyrzeczu. Przez pewien czas mieszkał w klasztorze katolickim Neuzelle pod Berlinem. Następnie trafił do gimnazjum joachimstalskiego w Berlinie. Ukończył je w 1822<ref name= "wimbp"/>.
==Lekarz wojskowy==
W 1826 ukończył medycynę w Wojskowej Szkole Lekarskiej w Berlinie. Następnie był lekarzem wojskowym w [[Berlin
Metzig opowiadał się także za rozwojem chirurgii zachowawczej. Był przeciwnikiem przeprowadzania [[amputacja|amputacji]] poranionych lub połamanych kończyn żołnierzy (co było wówczas szeroko praktykowane), postulując raczej długofalowe leczenie. Wydatnie przyczynił się do popularyzowania tej metody pośród innych lekarzy wojskowych<ref name="Zydorowicz"/>.
Linia 35:
W 1848 po raz pierwszy publicznie okazał swoje polonofilskie poglądy, gdy zaproponował utworzenie na terenie [[Wielkopolska|Wielkopolski]] samodzielnego księstwa polskiego, posiadającego własny sejm, konstytucję i uniwersytet, z królem pruskim jako władcą. Oprócz przemówień, Metzig w następnych latach propagował swoje pomysły także za pomocą wydawanych przez siebie pism i broszur. Jedno z jego wystąpień zakończyło się burdą i zdemolowaniem domu lekarza, było to dziełem Niemców nie zgadzających się z przyjazną Polakom postawą doktora. W czasie zamieszek Metziga usiłowano zastrzelić.
Przyjaźń ukazywana Polakom była bardzo nie na rękę władzom wojskowym, które zdecydowały się przenieść lekarza do [[Głogów|Głogowa]]. Odmówił jednak przeniesienia się, na znak protestu wobec okropności wojny odszedł z wojska i rozpoczął w Lesznie prywatną praktykę, zakładając m.in. stowarzyszenie lekarzy ''Sentin-Verein''. Wkrótce potem został miejskim radnym. Jeszcze silniej zaangażował się w działalność polityczną, m.in. uczestnicząc w założeniu w 1849 [[Liga Polska (Cieszkowskiego)|Ligi Polskiej]] w [[Kórnik
W 1854, po śmierci pierwszej żony, ożenił się z Niemką, Emilie Florentine Hoch.
Wraz z wybuchem [[wojna krymska|wojny krymskiej]] dr Metzig coraz częściej opowiadał się za koniecznością ustanowienia wolnego, niepodległego państwa polskiego. Upatrywał ku temu szansę w zawirowaniach wojennych. Odezwa w tej sprawie do dyplomatów europejskich zwierała m.in. jego książka ''
W 1862 dr Metzig wydał kolejną publikację, ''
==Poseł==
Linia 48:
16 stycznia 1864 rozgoryczony Metzig stanął jeszcze w obronie czterech posłów oskarżonych o udział w [[powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]], po czym w roku następnym złożył swój mandat, postanawiając skupić się na pracy zawodowej. W tamtym czasie był członkiem wielu stowarzyszeń lekarskich, m.in. Towarzystwa Naukowego w Krakowie (członek-korespondent), towarzystw w [[Warszawa|Warszawie]], [[Bruksela|Brukseli]], [[Praga|Pradze]], Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (członek honorowy), Towarzystwa Pomocy Naukowej w [[powiat wschowski|powiecie wschowskim]].
Pomimo poświęcenia się medycynie, w 1867, tuż przed śmiercią opublikował jeszcze ostatnie swoje dzieło polityczne, pt. ''
W latach 1861-1868 był członkiem honorowym [[Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk|Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko =Erzepki | imię =Bolesław| tytuł = Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu od zawiązania Towarzystwa w r. 1857 po dzień 30 czerwca 1895 | miejsce = Poznań | wydawca = Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk | rok = 1896 | strony = 3 | link= http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=53651&from=publication | isbn = }}</ref>.
Linia 54:
==Śmierć i upamiętnienie==
[[Plik:2006-09 Leszno 31.jpg|thumb|250px|Pomnik w miejscu dawnego grobu Metziga w Lesznie]]
Dr Johann Metzig zmarł 1 października 1868, w wieku 64 lat. 4 października został pochowany w Lesznie, na cmentarzu ewangelickim znajdującym się wówczas przy tamtejszym [[Kościół Świętego Krzyża w Lesznie|Kościele Świętego Krzyża]]. Po roku na grobie zbudowano nagrobek w kształcie dwóch graniastosłupów z [[marmur]]u śląskiego, opatrzony krzyżem oraz motywem wieńca z liści laurowych i dębowych. Znalazła się na nim tablica z napisem w [[język niemiecki|języku niemieckim]]: ''Dem Andenken des dr med, Johann Chr. H. Metzig, geb. den 20 Mai 1804, gest. l October 1868
Spoczywał tam do 1953. Gdy cmentarz zlikwidowano, fragment szkieletu z [[czaszka|czaszką]] przeniesiono do grobu pod murem kościelnym<ref name = "Zielonka"/>. 9 października 1985 dokonano kolejnej [[ekshumacja|ekshumacji]]. Grób rozkopano, a w protokole tak opisano to przedsięwzięcie: <blockquote>''W środkowej części dołu znaleziono kości wraz z czaszką oraz ślady jakiegoś drewnianego opakowania. Oprócz tego fragmenty starych okuć trumiennych. Szkielet jest niekompletny, a jego ułożenie świadczy o przenosinach. W dolnej części grobu znaleziono poprzecznie położony szkielet dziecka, co świadczy tym, że teren ten używany był w poprzednich wiekach jako cmentarz. Szczątki dr Jana Metziga zostały złożone w gipsowej trumience dziecięcej (80 cm), przechowywane w kościele św. Krzyża, poczem po raz, trzeci pochowane''<ref name = "Zielonka"/>.</blockquote> Następnie szczątki przeniesiono do nawy głównej kościoła. Na ścianie krypty umieszczono napis głoszący: ''
W 1920 jeden z placów w Lesznie został nazwany na cześć dr. Metziga. Nazwa tego miejsca później wiele razy się zmieniała, ostatecznie od 1956 ponownie nosi nazwisko lekarza. Natomiast na frontonie domu, w którym żył i tworzył lekarz, odsłonięto pamiątkową tablicę z portretem Metziga i jego krótką charakterystyką<ref name = "Zielonka"/><ref>{{cytuj stronę| url =http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/29512,leszno-dom-doktora-jana-metziga.html | tytuł =Dom doktora Jana Metziga | data dostępu = 20 sierpnia 2014| opublikowany =PolskaNiezwykla.pl | język =pl }}</ref>: <blockquote>''Dr Jan Metzig''<br>''1804-1868''<br>''Lekarz publicysta''<br>''członek towarzystw naukowych''<br>''przyjaciel Polaków''<br> ''obrońca narodowych spraw polskich''<br>''człowiek wielkich zalet''<br>''w tym domu mieszkał i działał''<ref>Fotografia tablicy: [http://wikimapia.org/#lang=pl&lat=51.841115&lon=16.572869&z=20&m=b&show=/17448746/pl/Dom-dr-Jana-Metziga/photo/1353431]</ref></blockquote> W maju 2004 w Muzeum Okręgowym w Lesznie została otwarta wystawa o życiu i twórczości Metziga<ref>{{cytuj stronę| url =http://www.ekumenizm.pl/content/article/20040524091524581.htm | tytuł =Dr Johann Metzig
W lipcu 2014 Metzig został pośmiertnie uhonorowany przez władze Skwierzyny, które przyznały mu honorowe obywatelstwo miasta<ref>{{cytuj stronę| url =http://www.gazetalubuska.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20140714/POWIAT08/140719756 | tytuł =Komendant polskiej policji honorowym obywatelem Skwierzyny. Kto jeszcze? | data dostępu = 20 sierpnia 2014 | opublikowany = Gazeta Lubuska| data =14 lipca 2014 | język =pl }}</ref>, a w sierpniu 2014 na promenadzie nad [[Warta|Wartą]] odsłonięto pomnik upamiętniający Metziga, mający formę marmurowej ławeczki<ref>{{cytuj stronę| url =http://www.gazetalubuska.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20140809/POWIAT08/140809512 | tytuł =Mieszkańcy pamiętają o wybitnych lekarzach | data dostępu = 20 sierpnia 2014| autor =Dariusz Brożek | opublikowany = Gazeta Lubuska| data =9 sierpnia 2014 | język =pl }}</ref>.
Linia 136:
* ''Vive la Pologne! Ein Weckruf an das traumbefangene Europa'' (1867)
<small>Źródło: {{cytuj książkę |nazwisko = Estreicher | imię = Karol | autor link = Karol Estreicher (starszy)| tytuł = Bibliografia XIX wieku | tom = III | strony = 103 | url = http://www.estreicher.uj.edu.pl/xixwieku/indeks/3227.html }} </small>
{{Przypisy}}
|