Pontifex maximus: Różnice pomiędzy wersjami

'''Pontifex Maximus''' ([[łacina|łac.]] ''najwyższy kapłan''; dosłownie: ''najwyższy budowniczy mostów'') – najwyższy w hierarchii kapłan w [[starożytny Rzym|starożytnym Rzymie]], przełożony kolegium kapłańskiego, tzw. [[pontyfikowiePontyfik|pontyfików]].

Po śmierci [[Marek Emiliusz Lepidus (triumwir)|Lepidusa]] w [[12]] roku [[Przed naszą erą|p.n.e.]] urząd ''najwyższego kapłana'' objął [[Oktawian August]] i odtąd aż do roku [[375]] n.e. tytuł ten noszony był przez każdego kolejnego [[cesarze rzymscy|cesarza]]<ref>{{cytuj książkę | autor = Aleksander Krawczuk| tytuł = Poczet cesarzy rzymskich| wydawca = Iskry| miejsce = Warszawa| rok = 2006| isbn = 83-207-1748-5| strony = 26}}</ref>. W przypadku dwuwładztwa czy w okresie [[tetrarchia|tetrarchii]] tytuł ''najwyższego kapłana'' noszony był zawsze tylko przez jednego z augustów, gdyż prawo zabraniało jego dzielenia<ref>{{cytuj książkę | autor = Colin Wells| tytuł = Cesarstwo rzymskie| wydawca = Prószyński i S-ka| miejsce = Warszawa| rok = 2005| isbn = 83-7337-946-0| strony = 257}}</ref>. Cesarze pełnili swą sakralną funkcję podczas licznych świąt. Tytuł ten wskazywał także na opiekuńczą funkcję cesarza w stosunku do wszystkich religii w cesarstwie. Cesarz mógł więc ustanawiać kapłanów i kalendarz świąt wszystkich religii cesarstwa. Dopiero w [[375]] roku chrześcijański cesarz [[Gracjan (cesarz rzymski)|Gracjan]] po wstąpieniu na tron odmówił przyjęcia do swojej tytulatury godności ''najwyższego kapłana'' i zrzekł się związanych z tym urzędem funkcji<ref>{{cytuj książkę | autor = Aleksander Krawczuk| tytuł = Ostatnia olimpiada| wydawca = Ossolineum| miejsce = Wrocław| rok = 1988| isbn = 83-04-02966-9| strony = 77}}</ref>. Nie oznacza to jednak, iż od tego czasu cesarze zrezygnowali z interwencji w sprawy kościelne.