Ludwik II Jagiellończyk: Różnice pomiędzy wersjami

Syn króla Czech i Węgier [[Władysław II Jagiellończyk|Władysława II Jagiellończyka]] i [[Anna de Foix-Candale|Anny de Foix]]. W [[1515]] został adoptowany przez [[Święty Cesarz Rzymski|cesarza]] [[Maksymilian I Habsburg|Maksymiliana I Habsburga]], a w [[1522]] ożenił się z jego wnuczką [[Maria Habsburżanka (1505-1558)|Marią Habsburżanką]], wypełniając postanowienia [[zjazd wiedeński|zjazdu wiedeńskiego]]. Był kawalerem [[Order Złotego Runa|Orderu Złotego Runa]].

 

 

Zginął w [[bitwa pod Mohaczem|bitwie z Turkami pod Mohaczem]]. Po jego śmierci władzę w Czechach i na Węgrzech, zgodnie z układem z [[1515]], objął [[Ferdynand I Habsburg]] – brat Marii Habsburżanki i zarazem mąż [[Anna Jagiellonka (1503-1547)|Anny Jagiellonki]], siostry Ludwika.

W końcu kwietnia [[1526]] roku wyruszyła na Węgry ze [[Stambuł]]u wyprawa wojenna sułtana. Sulejman Wspaniały zgromadził siły liczące ponad 60 tys. żołnierzy. W odpowiedzi na zagrożenie, Ludwik nakazał stawić się wojskom węgierskim do [[Tolna (miasto)|Tolna]] [[12 czerwca]]. Wojsko zbierało się jednak wolno i [[22 czerwca]] trzeba było ponowić wezwanie. Sam król również nie śpieszył się z wyjazdem i stolicę opuścił dopiero [[20 lipca]]. Natomiast w tym czasie wojska tureckie zdobyły kilka twierdz na pograniczu węgierskim.

 

 

Dał o sobie również znać konflikt między królem a Janem Zápolyą, który jako pan Siedmiogrodu dysponował największym w kraju korpusem wojsk (ok. 10 tysięcy zbrojnych). Niechętny wpływom Jana dwór doprowadził do sytuacji, w której Zápolya rozkaz wymarszu do Tolna otrzymał dopiero w lipcu. Ludwik dotarł do swojej armii [[5 sierpnia]] i natychmiast z zebranym wojskiem o sile 25 tysięcy ludzi ruszył naprzeciw wroga. [[16 sierpnia]] Ludwik wraz z armią przybył do [[Báta]], gdzie podjęto decyzję o rozlokowaniu wojsk do bitwy pod [[Mohacz]]em<ref name="Duczmal"/>.