Dawidgródek: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ilustracja, ilustracja |
→Historia: lit. |
||
Linia 32:
W 1707 roku miasto zostało zniszczone przez wojska szwedzkie. W 1793 roku w wyniku rozbiorów miasto weszło w skład Rosji. Zamek został rozebrany w XIX wieku, a nową siedzibę zarządców dóbr Radziwiłłów zbudowano od strony południowej Dawidgródka, na lewym brzegu rzeczki Nieprawdy. Administracja dóbr w 1904 roku przeniosła się do [[Mankiewicze|Mankiewicz]] pod [[Stolin]]em po wybudowaniu nowej rezydencji. Pod koniec XIX wieku w mieście żyło około półtora tysiąca katolików.
Po odzyskaniu niepodległości i wojnie polsko-bolszewickiej miasteczko znajdowało się w składzie II Rzeczypospolitej. Leżało zaledwie 30 km od polskiej granicy z ZSRR. W okresie międzywojennym na terenie [[Ordynacja|ordynacji]] Dawidgródeckiej książąt [[Radziwiłłowie|Radziwiłłów]] z Mankiewicz organizowano największe w Polsce i ówczesnej Europie polowania na [[Dzik|dziki]] z zastosowaniem tzw. czerty (forma [[Naganka|nagonki]] z udziałem 800-1000 naganiaczy). Podczas pamiętnych łowów w 1931 roku ten sposób polowania dał [[Pokot|pokot]] 72 dzików<ref>Marek Żukow-Karczewski, ''Polowania w dawnej Polsce'', "AURA", nr 12/1990 r.</ref>. Do 17 września 1939 miasto znajdowało się w ówczesnym [[powiat stoliński|pow. stolińskim]] w dawnym [[województwo poleskie|województwie poleskim]] i stanowiło [[garnizon]] macierzysty [[Batalion KOP "Dawidgródek"|Batalionu KOP „Dawidgródek”]]. W 1939 włączone w składzie [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej SRR]] jako siedziba [[Rejon dawidgródecki|rejonu]]. W 1941 roku miasto opanowali Niemcy, którzy wywieźli z niego, a następnie zamordowali prawie wszystkich miejscowych Żydów. W 1944 roku miejscowość została
== Zabytki ==
| |||