Karabin maszynowy PK/PKM: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dodano wariant broni PKP
usunięto niepotrzebny akapit
Linia 46:
* PKT – w roku 1962 do uzbrojenia przyjęto pochodną PK, czołgowy karabin maszynowy PKT (''пулемёт Калашникова танковый, pulemiot Kalasznikowa tankowyj''). PKT posiada dłuższą lufę o grubszych ściankach oraz zamknięty regulator gazowy. Karabin wyposażono w elektrospust. Zasilanie zapewnia taśma o pojemności 250 naboi{{odn|Ciepliński|Woźniak|1994|s=177}}. Donośność maksymalna PKT wynosi ok. 3800 m, a skuteczna ok. 1000 m.
* PKM-NATO – na początku lat 90. w Zakładach Cegielskiego w Poznaniu prowadzono prace nad przystosowaniem ukmu PK/PKS do zasilania natowską amunicją [[Nabój 7,62 × 51 mm NATO|7,62 x 51 mm]]. Rezultatem prac był prototyp oznaczony PKM-NATO. Przekonstruowano lufę (odmienne wymiary komory nabojowej), suwadło, podstawę donośnika, zamek i wyrzutnik. Przekonstruowano także taśmę nabojową. Zmiany konstrukcyjne części są minimalne. Prototyp badano w [[1997]] roku. Broni nie wprowadzono do produkcji.
* [[Karabin maszynowy Pieczenieg|PKP Pieczenieg]]''' '''– Rosyjskie rozwinięcie karabinu PKM, przeznaczone dla jednostek [[Specnaz|Specnazu]] i [[Wojska Powietrznodesantowe Federacji Rosyjskiej|WDW]]. PKP jest standardowym karabinem PKM pozbawionym możliwości szybkiej wymiany lufy (broń dzięki lepszemu chłodzeniu pozwala na oddanie 600 strz./min bez obawy jej uszkodzenia), zaopatrzonym w stały dwójnóg montowany bliżej wylotu lufy i bardziej efektywny tłumik płomienia. Broń przystosowana jest do amunicji [[Nabój 7,62 × 54 mm R|7,62 × 54 mm R]]. W produkcji od 2001 roku.
wymiany lufy (broń dzięki lepszemu chłodzeniu pozwala na oddanie 600
strz./min bez obawy jej uszkodzenia), zaopatrzonym w stały dwójnóg
montowany bliżej wylotu lufy i bardziej efektywny tłumik płomienia. Broń
przystosowana jest do amunicji [[Nabój 7,62 × 54 mm R|7,62 × 54 mm R]]. W produkcji od 2001 roku.
 
== Opis konstrukcji ==
Karabin maszynowy PK/PKS jest zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Ryglowanie przez obrót zamka. Mechanizm spustowy umożliwia tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe (początkowo stosowano taśmę ciągłą, później segmentową składającą się z odcinków po 50 naboi). Jeśli karabin jest używany jako [[Ręczny karabin maszynowy|rkm]], taśma o pojemności stu naboi jest przechowywana w blaszanej skrzynce amunicyjnej przyłączonej pod komorą zamkową broni. Jako [[Ciężki karabin maszynowy|ckm]] karabin jest używany z taśmą o pojemności 200 naboi (skrzynka amunicyjna jest w takim przypadku ustawiana obok broni). Karabin posiada lufę szybkowymienną, zakończoną szczelinowym tłumikiem płomienia. Przyrządy celownicze składają się z muszki stałej i nastawnego celownika krzywiznowego. Wersja PKMN/PKMSN posiada podstawę pod celownik noktowizyjny PPN-3.