Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m szablon
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia opisy linków; zmiany kosmetyczne
Linia 19:
|montaż =
|produkcja =
|wytwórnia = [[Paramount Pictures]]<br />[[DreamWorks Pictures]]<br />[[Nickelodeon Movies]]<br />[[Kumar Mobiliengesellschaft mbH & Co. Projekt Nr. 2 KG]]<br />[[Scott Rudin Productions]]
|dystrybucja = [[Paramount Pictures]]
|budżet =
Linia 49:
 
== Wersja polska ==
'''Wersja polska''': [[Master Film|MASTER FILM]]<br />
'''Reżyseria''': [[Elżbieta Jeżewska]]<br />
'''Dialogi''': [[Witold Surowiak]]<br />
Linia 69:
 
== Opis fabuły ==
Film rozpoczyna się animowaną sekwencją, udającą film zatytułowany "Najmniejszy elf", w której tytułowy elf śpiewa i tańczy w słonecznym lesie, pośród swoich przyjaciół i radosnych zwierząt. Sekwencja zostaje jednak szybko przerwana przez głos narratora, Lemony’ego Snicketa ([[Jude Law]]), który informuje widza, że to nie jest film, który będzie oglądać, ale jeszcze nie jest za późno, by to zmienić.
 
Właściwa akcja filmu rozpoczyna się na plaży, na której czternastoletnia Wioletka ([[Emily Browning]]), dwunastoletni Klaus ([[Liam Aiken]]) oraz będące niemowlęciem Słoneczko ([[Kara Hoffman|Kara]] i [[Shelby Hoffman]]) Baudelaire – miłe, grzeczne, inteligentne dzieci – dowiadują się od pana Poe ([[Timothy Spall]]), że straciły w pożarze rodziców i dom, a pan Poe został przedstawicielem ich interesów. Według testamentu zostawionego przez ich rodziców, rodzeństwo ma zostać oddane pod opiekę ich najbliższemu krewnemu. Baudelaire’owie trafiają więc pod opiekę Hrabiego Olafa ([[Jim Carrey]]), który jest dalekim krewnym, jednakże najbliższym w sensie geograficznym. Niestety, okazuje się, że nie obchodzi go dobro dzieci, a jedynie ich majątek. Wykorzystuje sieroty do przerastających ich możliwości prac domowych, przydziela im jeden pokój z zepsutym łóżkiem, traktuje okrutnie i bezdusznie, a w końcu, kiedy sędzia oficjalnie przyznaje mu opiekę, próbuje je zabić, pozorując wypadek samochodowy. Na szczęście Wioletka, Klaus i Słoneczko znajdują sposób, aby się uratować, a pan Poe (nie rozumiejąc do końca, co zaszło, uznawszy, że Hrabia Olaf niezwykle nieodpowiedzialnie pozwolił Słoneczku kierować samochodem) zabiera dzieci do innego opiekuna. Olaf na pożegnanie wyznaje sierotom, że znajdzie je, gdziekolwiek by się nie udały i zdobędzie ich majątek.