Sakrament święceń: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m ort.
Nie podano opisu zmian
Linia 4:
[[Plik:Priestly ordination.jpg|thumb|250px|Diakon przyjmujący święcenia kapłańskie z rąk biskupa]]
 
Święcenia sakramentalne posiadają trzy stopnie: [[diakon]]at, [[prezbiter]]at oraz [[Biskup|episkopat]]. W ciągu wieków wykształciła się także praktyka udzielania niższych stopni święceń: [[ostiariusz|ostiariatu]], [[lektor (posługa kościelna)|lektoratu]], [[egzorcysta]]tu, [[akolita]]tu i [[subdiakon]]atu. Z czasem subdiakonat został zaliczony do święceń wyższych. W 1972 roku papież Paweł VI, reformując święcenia niższe, zachował jedynie lektorat i akolitat, i to jako posługi powierzane mężczyznom świeckim.Som głupi.
 
W mowie potocznej ze święceniami kapłańskimi utożsamia się drugi stopień (prezbiterów zwyczajowo nazywa się księżmi), natomiast biskupstwo określa się jako pełnię sakramentu kapłaństwa. [[Kleryk (student)|Kandydat do kapłaństwa]] przyjmuje święcenia diakonatu co najmniej 6 miesięcy przed święceniami prezbiteratu, zaś stali diakoni w Polsce są nieliczni (w przeciwieństwie do krajów zachodnich). Diakonat upoważnia do udzielania uroczystego [[chrzest|chrztu]], [[Sakrament małżeństwa|błogosławienia małżeństw]], prowadzenia [[pogrzeb]]u, głoszenia kazań i asystowania celebrującemu kapłanowi. Prezbiterom zastrzeżone jest sprawowanie [[Msza|Eucharystii]], [[Sakrament pokuty i pojednania|sakramentu pokuty]] oraz [[namaszczenie chorych|namaszczenia chorych]]. Biskupi udzielają [[bierzmowanie|bierzmowania]] (choć prezbiterzy także mogą być jego nadzwyczajnymi szafarzami; w Kościołach wschodnich udzielają go jako zwyczajni szafarze) oraz sakramentu święceń.