Transkrypcja (językoznawstwo): Różnice pomiędzy wersjami

Szczególnym przypadkiem transkrypcji jest transkrypcja mogąca służyć odbiorcom posługującym się różnymi językami, najczęściej dokonywana za pomocą znaków [[międzynarodowy alfabet fonetyczny|międzynarodowego alfabetu fonetycznego]] – jest to tak zwana [[transkrypcja fonetyczna]].

Transkrypcja w odróżnieniu od [[transliteracja|transliteracji]] nie oddaje danego znaku jednego alfabetu zawsze tym samym znakiem drugiego alfabetu, jest bowiem sposobem oddawania [[głoska|głosek]], a nie [[litera|liter]]. Z tego też względu przykładowonp. występujący w [[cyrylica|cyrylicy]] znak "Л", oddawany jest według zasad polskiej transkrypcji za pomocą znaku "Ł" lub "L" w zależności od tego, jaką głoskę "Л" reprezentuje w języku oryginału (szczegółowe zasady transkrypcji wymowy [[języki słowiańskie|języków słowiańskich]] za pomocą znaków [[alfabet polski|alfabetu polskiego]] omówione zostały w hasłach poświęconych poszczególnym językom). W ustalonej transliteracji na [[alfabet łaciński]] znak Л oddaje się natomiast zawsze za pomocą litery "L", niezależnie od wymowy. Transkrypcja ma więc za zadanie oddanie brzmienia języka oryginału, zaś transliteracja – oryginalnej pisowni za pomocą znaków innego systemu pisma.