'''Podbój Italii przez Gotów''' (489-493) – wojna między zbudowanymstworzonym przez [[Odoaker|Odoakra]] [[Państwo Odoakra|Królestwem Italii]] a wojskami [[Ostrogoci|OstrogotówOstrogotami]] pod wodzą [[Teodoryk Wielki|Teodoryka]]. Ostrogoci wraz z [[Wizygoci|wizygockimi]] sojusznikami najechali [[Italia (kraina historyczna)|Italię]] w 489 roku. Bezpośrednią przyczyną był konflikt między powstałym na gruzach [[Cesarstwo zachodniorzymskie|cesarstwa zachodniorzymskiego]] "Państwem Odoakra" a cesarzem wschodniorzymskim [[Zenon Izauryjczyk|Zenonem]], choć oficjalnie [[Cesarstwo Bizantyńskie]] nie brało udziału w zmaganiach wojennych.
Po początkowych sukcesach w bitwach [[Bitwa nad Isonzo (489)|nad Isonzo]] i pod Weroną Odoaker musiał się wycofać do Rawenny, jednak kontratakkontratakiem wyparł wojska Teodoryka z większości zajętych przez niego miast i zmusił jego wojskaGotów do ucieczki. Sytuacja zmieniła się wraz z nadejściem wizygockich posiłków dla Ostrogotów w 490 roku. Po serii zwycięstw (m.in. nad rzeką Sontius i pod Weroną), także i tym razem wojska TeodorykaTeodoryk poniosłyponiósł klęskę w bitwie pod Faoentią, niedaleko stołecznej [[Rawenna|Rawenny]]. Odoaker ruszył w pościg, jednak 11 sierpnia 490 nad Addą Teodoryk wydał mu bitwę, którą wygrał. Odoaker po raz kolejny został zmuszony do wycofania się do Rawenny, gdzie wojska Gotów oblegały go bezskutecznie przez przeszło dwa lata. Ostatecznie wojnę zakończył rozejm, zgodnie z którym Teodoryk i Odoaker mieli wspólnie rządzić Italią jako cesarze. W dziesięć dni po zawarciu pokoju Teodoryk zamordował Odoakra i odtąd rządził samodzielnie.
