Andoni Zubizarreta: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, źródła/przypisy |
źródła/przypisy |
||
Linia 25:
Popularny "Zubi" karierę rozpoczynał w [[Deportivo Alavés]]. W 1980 roku przeniósł się do [[Athletic Bilbao]]. W klubie ze stolicy kraju Basków zadebiutował w lidze w 1982 roku, a w roku 1983 i 1984 zdobył mistrzostwo Hiszpanii. Do tego dołożył jeszcze Puchar Króla w roku 1984. Jego kariera przebiegała bardzo szybko, o czym może świadczyć fakt, że na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1986|Mundialu 1986]] był podstawowym bramkarzem reprezentacji Hiszpanii. A pozycji tej nie oddał przez następne trzy mundiale ([[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1990|1990]], [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1994|1994]], [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1998|1998]]) i dwa turnieje o Mistrzostwo Europy ([[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988|1988]] i [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1996|1996]]).
Po [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1986|Mundialu w Meksyku]] kupiła go [[FC Barcelona]]<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Zubizarreta, nuevas manos para el Barça | czasopismo = La Vanguardia | strony = 1 | język = es | data = 1986-07-04 | url = http://hemeroteca-paginas.lavanguardia.com/LVE08/HEM/1986/07/04/LVG19860704-001.pdf}}</ref>. Dostał trudne zadanie zastąpienia słynnego Urrutiego. Andoni nie został przyjęty dobrze przez kibiców, na powitanie kibice na Camp Nou wywiesili [[transparent]] z napisem ,,do domu’’. Zubizarreta jednak nie przejął się tym i szybko zaczął gromadzić trofea. W klubie ze stolicy [[Katalonia|Katalonii]] Andoni odnosił swoje największe sukcesy. Już w pierwszym sezonie w nowym klubie zdobył trofeum Zamory dla najlepszego bramkarza [[Primera División|ligi Hiszpańskiej]]. Następne sukcesy przyszły wraz z pojawieniem się [[Johan Cruijff|Johana Cruijffa]] w [[FC Barcelona]]. Największe z nich to czterokrotne mistrzostwo Hiszpanii w latach 1991, 1992, 1993 i 1994, dwa Puchary Króla (1988 i 1990), [[Puchar Zdobywców Pucharów w piłce nożnej|Puchar Zdobywców Pucharów]] w roku 1989, [[Liga Mistrzów UEFA|Puchar Europy]] 1992 oraz [[Superpuchar Europy UEFA|Superpuchar Europy]] 1993. Z [[FC Barcelona]] odszedł po finale Ligi Mistrzów w roku 1994 który [[FC Barcelona]] przegrała 0:4 z [[A.C. Milan|AC Milan]]. Oficjalnym powodem miało być odmłodzenie składu, a nieoficjalnie mówiono, że był skłócony z [[Johan Cruijff|Johanem Cruijffem]], który szykował do występów w bramce swojego zięcia<ref>''Wielkie Kluby Europy'', dodatek do Przeglądu Sportowego, 2 maja 2007</ref>.
Z Barcelony odszedł w lipcu 1994 do [[Valencia CF]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Urrutia | imię = Carlos | tytuł = “En el Barça por encima de todo, esta su afición” | czasopismo = Mundo Deportivo | strony = 16 | język = es | data = 1994-07-28 | url = http://hemeroteca.mundodeportivo.com/preview/1994/07/28/pagina-16/1303165/pdf.html}}</ref>, gdzie nie odniósł już większych sukcesów. Największym osiągnięciem podczas pobytu w klubie ze stolicy Lewantu było zajęcie drugiego miejsca w lidze w sezonie 1995–1996. Karierę zakończył po Mistrzostwach Świata we Francji, gdzie popełnił fatalny w skutkach błąd w meczu z Nigerią który kosztował Hiszpanów awans do dalszej rundy<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Da rabia dejar así el Mundial | czasopismo = Mundo Deportivo | strony = 12 | język = es | data = 1998-06-25 | url = http://hemeroteca.mundodeportivo.com/preview/1998/06/25/pagina-12/403882/pdf.html}}</ref>.
Obecnie jest komentatorem sportowym w radiu i telewizji.
{{Przypisy}}
|