Landsting: Różnice pomiędzy wersjami

{{Dopracować|kategoria=2015-01|linki=2015-01|źródła=2015-01|styl=2015-01}}

'''Landsting''' ({{w języku|da|Landstinget}}) był pierwszą izbą duńskiego parlamentu. Parlament powstał wraz z podpisaniem konstutucjikonstytucji [[5 czerwca]] [[1849]], by ograniczyć absolutną władzę monarchy. Drugą, identyczną izbą był Folketing. Po podpisaniu konstytucji w [[1953]] Folketing stał się samodzielną izbą parlamentu wykonującą wszystkie jego zadania.

Tuż po roku 1849 Landsting składał się z 51 członków. Każdy z nich musiał mieć minimum 40 lat, dochody powyżej 1200 talarów rocznie i płacić składki wynoszące 200 talarów. Członków Landstingu wybierało zgromadzenie elektorów raz na osiem lat.

System parlamentarny w Danii był wielokrotnie reformowany: po wojnie [[Dania|duńsko]]-[[Niemcy|niemieckiej]], w [[1863]] roku, następnie w [[1866]] reforma zwiększyła liczbę miejsc w Landstingu do 66. Spośród nich 12 było wybieranych dożywotni przez króla. Jeden poseł pochodził z Wysp Owczych, pozostałych 53 było – jak poprzednio – wybieranych w pośrednim głosowaniu (przez elektorat): spośród nich 7 musiało pochodzić z Kopenhagi, 1 z Bornholmu, pozostali z reszty części państwa.

Reforma z roku 1915 podniosła liczbę miejsc w izbie do 72. Zamiast mianowania przez króla, część członków – w liczbie 18 –wybierał ustępujący parlament. W latach [[1920]]-1953 pierwsza izba parlamentu składała się z 76 posłów<ref>[http://danmarkshistorien.dk/leksikon-og-kilder/vis/materiale/landstinget-1849-1953/ danmarkshistorien.dk :: Landstinget 1849-1953]</ref>.