Kawaleria: Różnice pomiędzy wersjami

 

=== Rzymska kawaleria ===

W armii [[Cesarstwo Rzymskie|rzymskiej]] główną rolę odgrywała ciężka piechota, jednak oprócz niej istniały równolegle jednostki jazdy. Zgodnie z przekazem [[Tytus Liwiusz|Liwiusza]], w czasach [[Romulus i Remus|Romulusa]] istniały już trzy centurie jazdy (''eqites''). W okresie rządów [[Tarkwiniusz Stary|Tarkwiniusza Starego]] jej liczebność wynosiła 1800 ludzi. W II wieku p.n.e, konnica wchodziła w skład każdego [[legion]]u w sile 300 jeźdźców. Zanik tej formacji nastąpił w okresie [[Wojna jugurtyńska|wojen z Jugurtą]]. W tym okresie republika masowo korzystała z usług kawalerii najemnej. Ponowne kawaleria legionowa została sformowana w I wieku n.e.<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Dixon | imię = Karen R. | tytuł = Kawaleria Rzymska od I do III wieku po Chr. | wydawca = Napoleon V | miejsce = Oświęcim | data = 2012 | strony = 25-27 | isbn = 978-83-61324-38-6 | nazwisko2 = Southern | imię2 = Pat}}</ref>

W okresie [[Pryncypat (Rzym)|pryncypatu]] zarówno cesarz jak i zarządcy prowincji rekrutowali osobiste oddziały konnicy, które nosiły nazwę ''eqites singulares Augusti''. Żołnierze ci, pełniący rolę gwardii otrzymywali zwiększony żołd. Innymi jednostkami prawdopodobnie dysponującymi kawalerią były ''Numeri'', ''Exploratores'' oraz ''Cunei''. Oddziały ''Numeri'' oraz ''Cunei'' wykorzystywane były między innymi do ochrony szlaków handlowych. Rolą ''Exploratores'' było prowadzenie rozpoznania<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Dixon | imię = Karen R. | tytuł = Kawaleria Rzymska od I do III wieku po Chr. | wydawca = Napoleon V | miejsce = Oświęcim | data = 2012 | strony = 35-37 | isbn = 978-83-61324-38-6 | nazwisko2 = Southern | imię2 = Pat}}</ref>.

 

== Średniowiecze ==

[[Cesarstwo Bizantyńskie|Cesarstwo bizantyńskie]], będące kontynuacją cesarstwa rzymskiego na wschodzie, dysponowało silnymi oddziałami jazdy. Pod wpływem kontaktów z armiami wschodu, ciężką jazdę zwaną [[Klibanariusze|''clibanarii'']] uzbrojono nie tylko w broń do walki w zwarciu, ale również w łuki. Pojawienie się strzemienia w VI wieku, poprawiło skuteczność walki przy użyciu kopii lub włóczni<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Carey | imię = Brian Todd | tytuł = Wojny średniowiecznego świata. Techniki walki | wydawca = Bellona | miejsce = Warszawa | data = 2008 | strony = 24,25 | isbn = 978-83-11-11158-5 | nazwisko2 = Allfree | imię2 = Joshua B. | nazwisko3 = Cairns | imię3 = John}}</ref>.