Imię róży (film): Różnice pomiędzy wersjami

 

Wilhelm dociera wreszcie do jądra tajemnicy, której strażnikiem jest jeden z dwóch najstarszych mnichów opactwa - ślepy Jorge z Burgos - to on strzegł dostępu do ksiąg. Wilhelm żąda od niego tajemniczej księgi która sprowadza śmierć. Okazuje się nią poświęcony komedii - drugi tom [[Poetyka (dzieło)|„Poetyki"]] [[Arystoteles]]a - nikomu nieznany a według badaczy zaginiony albo nigdy nieistniejący. Jorge nie chce by ktokolwiek czytał tę książkę, gdyż śmiech, któremu jest poświęcona (Arystoteles uważał śmiech za siłę dobrą, która ma także walory poznawcze), jest w jego przeświadczeniu czymś niegodnym i niedorzecznym. Starzec realizując ostatnie hasło [[Apokalipsa|Apokalipsy]], zjada zatrute karty księgi i wznieca ogień w bibliotece. Bohaterowie są bezsilni wobec potęgi żywiołu - najwspanialsza biblioteka świata pada ofiarą płomieni. Wilhelm i jego uczeń, którzy zdołali ocaleć, opuszczają klasztor, a na drodze wiodącej z opactwa Adso po raz ostatni spotyka dziewczynę.

 

== Linki zewnętrzne ==