Konsument (prawo): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Prawa konsumenta: poprawa linków |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 1:
{{inne znaczenia|konsumenta w ujęciu prawnym|[[Konsument (ekonomia)|ujęcie ekonomiczne]]}}
{{Integracja | Konsument (ekonomia)|Powody podano na stronie dyskusji.}}
'''Konsument''' – w prawie polskim za konsumenta uważa się [[osoba fizyczna|osobę fizyczną]] dokonującą [[czynność prawna|czynności prawnej]] niezwiązanej bezpośrednio z jej [[działalność gospodarcza|działalnością gospodarczą]] lub [[wolny zawód|zawodową]] z [[Przedsiębiorca|przedsiębiorcą]]. Jest to definicja zamieszczona w art. 22<sup>1</sup> [[kodeks cywilny|Kodeksu cywilnego]]<ref>{{Dziennik Ustaw|rok=2014|numer=0|pozycja=121}}.</ref>. Nowa definicja weszła w życie 25 grudnia 2014 r. W doktrynie prawa i orzecznictwie uważa się, że konsument jest słabszą stroną obrotu gospodarczego i jego interesy powinny być chronione w szerszej mierze niż interesy profesjonalisty, za jakiego uważany jest przedsiębiorca<ref>Z. Radwański, A. Olejniczak: ''Prawo cywilne…'', s. 204.</ref>.
== Definicja kodeksowa ==
Nie może być konsumentem [[osoba prawna]] ani [[jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej]]. Nie jest nim też osoba fizyczna, która dokonuje z przedsiębiorcą czynności prawnej związanej bezpośrednio z działalnością gospodarczą lub zawodową, np. kupująca meble do biura<ref>A. Kidyba: ''Prawo handlowe'', s. 42.</ref>. Z drugiej strony czynnością konsumencką jest zakup eleganckiego ubrania potrzebnego do wykonywania zawodu<ref>Z. Radwański, A. Olejniczak: ''Prawo cywilne…'', s. 207.</ref>.
W roku 2000 miała miejsce nowelizacja kodeksu cywilnego, w której dodano przepis stanowiący: „za konsumenta uważa się osobę, która zawiera umowę z przedsiębiorcą w celu bezpośrednio nie związanym z działalnością gospodarczą”. Konsumentem mogła więc być osoba prawna. Takie ujęcie było niekorzystne dla polskich przedsiębiorców konkurujących z przedsiębiorcami zagranicznymi, dlatego w 2003 roku zawężono pojęcie konsumenta do osób fizycznych. Zrezygnowano też z „umowy” na rzecz „czynności prawnej”, by rozwiać wątpliwości, czy osoba fizyczna dokonująca jednostronnej czynności prawnej w związku z istniejącym stosunkiem konsumenckim (np. [[umowne prawo odstąpienia]]) jest jeszcze konsumentem<ref>Z. Radwański, A. Olejniczak: ''Prawo cywilne…'', s. 205–206.</ref>.
| |||