Braniccy herbu Korczak: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
błędna zmiana! - poprawiłem |
||
Linia 5:
Fortuna Branickich-Korczaków, wyrosła dzięki aktywnej działalności politycznej i zapobiegliwości materialnej [[Franciszek Ksawery Branicki|Franciszka Ksawerego Branickiego]], który szczyt cynicznej walki o władzę i wpływy osiągnął żeniąc się z protegowaną (i przypuszczalnie córką) carycy [[Katarzyna II Wielka|Katarzyny II]] – [[Aleksandra von Engelhardt|Aleksandrą Engelhardt]], a później przyłączając się do [[konfederacja targowicka|konfederacji targowickiej]]. Bazę jego sukcesu materialnego stanowiły ogromne dobra ziemskie na Kijowszczyźnie z centrum w [[Biała Cerkiew|Białej Cerkwi]] i rezydencją w [[Aleksandria koło Białej Cerkwi|Aleksandrii]]. Ojcem Franciszka Ksawerego był [[Piotr Franciszek Branicki|Piotr Branicki]]<ref>[http://www.sejm-wielki.pl/b.php?o=2.261.75 Potomkowie Sejmu Wielkiego]</ref>, był on kolejnym senatorem w tej rodzinie.
Franciszek Ksawery miał 3 córki i dwóch synów: Aleksandra, który umarł w młodym wieku po upadku z konia, i [[Władysław Grzegorz Branicki|Władysława]], który otrzymał od [[Władcy Rosji|cara]] tytuł [[hrabia|hrabiowski]] (według innej wersji tytuł ten tylko potwierdzono). Najstarszy syn Władysława – [[Ksawery Branicki (
Kres fortuny Branickich przyszedł wraz z [[Rewolucja październikowa|rewolucją bolszewicką]] i utratą dóbr ukraińskich. Odbiło się to zwłaszcza na kondycji finansowej [[Ksawery Branicki (przyrodnik)|Ksawerego Branickiego]], który odziedziczywszy w 1892 r. [[Wilanów|dobra wilanowskie]], zobowiązany został przez rząd [[II Rzeczpospolita|odrodzonej Polski]] do łożenia znacznych środków na utrzymanie [[Pałac w Wilanowie|rezydencji wilanowskiej]] i zbiorów muzealnych.
|