Hanna Brzezińska: Różnice pomiędzy wersjami

HankaHanna Brzezińska urodziła się w Warszawie 18 listopada 1909 roku. W 1934 roku zdała egzamin w [[Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej|Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej]] i została zaangażowana przez Towarzystwo Krzewienia Kultury Teatralnej, które prowadziło teatry: [[Teatr Narodowy w Warszawie|Narodowy]], [[Teatr Polski w Warszawie|Polski]], [[Teatr Nowy w Warszawie (1928-1939)|Nowy]], [[Teatr Mały w Warszawie (1906-1939)|Mały]] i [[Teatr Letni w Warszawie|Letni]]. Zadebiutowała, w Teatrze Narodowym, w sztuce ''Egipska pszenica'' [[Maria Pawlikowska-Jasnorzewska|Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej]].

W filmie, Hanka Brzezińska, zadebiutowała w 1937 roku epizodyczną rolą artystki, córki stróżki w [[Dziewczęta z Nowolipek (film 1937)|Dziewczętach z Nowolipek]] (reż. [[Józef Lejtes]]). W 1938 roku zagrała Celinę w filmie [[Wrzos (film)|Wrzos]] w reżyserii [[Juliusz Gardan|Juliusza Gardana]]. Była to jej największa, choć drugoplanowa rola filmowa. Śpiewała tam dwie piosenki [[Władysław Szpilman|Władysława Szpilmana]]: ''Nie ma szczęścia bez miłości'' i ''Straciłam twe serce''. Piosenki te nagrała dla wytwórni. Od 1938 roku była solistką słynnego [[Chór Dana|Chóru Dana]], w którym śpiewał także jej brat, [[Wacław Brzeziński (syn)|Wacław]]. W 1939 roku, razem z Chórem Dana, odbyła tournée po [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]]. Jej dyskografia jest tyleż różnorodna, co uboga. HankaHanna Brzezińska nagrała przed wojną tylko cztery piosenki, z których każda utrzymana jest w innym stylu i ukazuje skalę talentu interpretacyjnego artystki i możliwości jej głosu: od głębokiego dramatycznego [[Alt (głos)|altu]] w ''Straciłam twe serce'', przez ognisty temperament w hiszpańskim [[Tango (muzyka)|tangu]] ''Ostatni uśmiech'', po wysoki [[sopran]] w [[blues]]owej piosence ''Johny i Jo''. Często występowała w radiu, m.in. w [[Podwieczorek przy mikrofonie|Podwieczorkach przy mikrofonie]].

Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] HankaHanna Brzezińska działała w konspiracji, równocześnie grała w teatrze Maska. Podczas [[Powstanie warszawskie|Powstaniapowstania Warszawskiegowarszawskiego]] dawała koncerty dla żołnierzy [[Armia Krajowa|AK]] i śpiewała w szpitalach. Jako jedna z nielicznych przeżyła eksplozję niemieckiego czołgu-pułapki podczas koncertu na Starówce 13 sierpnia 1944. Opiekowała się rannymi w szpitalu, przy [[Ulica Długa w Warszawie|ul. Długiej]], w dawnym [[Hotel Polski|hotelu Polskim]].

Po wojnie HankaHanna Brzezińska występowała w [[Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie|Teatrze Starym w Krakowie]]. W połowie [[Lata 60. XX wieku|lat sześćdziesiątych]], po przeniesieniu do Warszawy, pracowała w [[Teatr Klasyczny|Teatrze Klasycznym]] jako suflerka. Pod koniec [[Lata 50. XX wieku|lat pięćdziesiątych]] nagrała kilka piosenek dla [[Polskie Radio|Polskiego Radia]], wystąpiła w Podwieczorku przy mikrofonie. Sporadycznie występowała w kabaretach i na estradzie. Śpiewała zarówno nowe piosenki, jak i przedwojenne szlagiery. Występowała gościnnie z [[Chór Juranda|Chórem Juranda]]. W 1996 roku, Hanka Brzezińska, została laureatką [[Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy|Nagrody Miasta Stołecznego Warszawy]]. Zmarła 29 listopada 1998 roku.

Była córką słynnego barytona [[Wacław Brzeziński|Wacława Brzezińskiego]] i siostrą [[Wacław Brzeziński (syn)|Wacława Juniorajuniora]], który również był śpiewakiem.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Brzezińska, Hanna}}