Plesiochronous Digital Hierarchy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m ort., drobne merytoryczne |
m drobne merytoryczne, int. |
||
Linia 68:
W wersji europejskiej multipleksuje się jednocześnie 32 kanały (jedna ramka 256 bitów), z których 2 pełnią funkcje sterujące i synchronizacyjne, a 30 kanałów jest użytecznych dla odbiorcy. Pasmo wynosi wówczas 2,048 Mb/s.
W systemie europejskim występuje pięć stopni zwielokrotnienia na kolejnych poziomach multipleksacji, które przedstawia poniższy rysunek. Krotność zwielokrotnienia pomiędzy muliplekserami to 4 w systemie europejskim i 4,6 lub 7 w systemie amerykańskim. Ponadto w celu dopasowania poszczególnych sygnałów zbiorczych stosuje się dopełnienie dodatnie, co związane jest z brakiem synchronizacji pomiędzy poszczególnymi multiplekserami.
[[Plik:pdh euro.jpg|thumb|center|950px|Europejska hierarchia zwielokrotnienia]]
Linia 76 ⟶ 74:
Przy czym E5 jest rzadko wykorzystywany z powodu braku jednolitego [[standard]]u.
Ze względów historycznych systemy o przepływności do 2 Mb/s (pierwszy stopień zwielokrotnienia) są często nazywane systemami [[PCM]], ze względu na to, że były to pierwsze systemy cyfrowe oparte na modulacji PCM, a nazwę PDH zaczęto używać dopiero dla systemów o większym stopniu zwielokrotnienia.
== Właściwości i wady systemów PDH ==
* w porównaniu do nowszych technologii mała przepływność sygnału liniowego,
* zawodność systemów PDH,
* energochłonność,
* konieczność stosowania hierarchii demultiplekserów, kiedy chcemy wydzielić pojedynczy sygnał E1 z E4,
* brak standaryzacji ostatnich stopni zwielokrotniania (E5, T4),
* trzy różne standardy PDH na świecie (Europa, Ameryka, Japonia).
== Przyszłość ==
| |||