Bitwa o Kołobrzeg: Różnice pomiędzy wersjami

Od 12 do 17 marca walczono o przełamanie drugiego pierścienia obrony i umocnionych obiektów w śródmieściu, 13 marca do walki wprowadzono [[4 Pomorska Dywizja Piechoty|4 Dywizję Piechoty]] i [[4 Pułk Czołgów Ciężkich]]. W dywizjach zorganizowano grupy szturmowe. W tym okresie 6 Dywizja zbliżyła się z południa do portu, opanowała Wyspę Solną i sforsowała rzekę Parsętę. 3 Dywizja i [[18 Kołobrzeski Pułk Piechoty|18 Pułk 6 Dywizji]], wspierane przez czołgi i działa pancerne, walczyły o Stare Miasto, zdobyły gazownię i podeszły do stacji kolejowej. 4 Dywizja zdobyła tor wyścigowy, lokomotywownię i warsztaty kolejowe. W rejonie dworca kolejowego zniszczony został niemiecki pociąg pancerny ''Panzerzug 72A'', którego dowódcą był Gerhard Roeming.

 

15 marca na redę kołobrzeską przybyły ze [[Świnoujście|Świnoujścia]], wezwane drogą radiową, posiłki niemieckie. Działanie lotnictwa polskiego, z powodu gęstej mgły, nie mogło przeszkodzić w desantowaniu. Mimo ognia artylerii [[desant]] zdołał wylądować i wykonał silne kontrataki, które odparto.