Julian Fontana: Różnice pomiędzy wersjami

Syn Jana Fontany, pochodzącego z [[Italia (kraina historyczna)|Italii]], i Julii z Petzoldów (1784-1847). Uczestnik [[Powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], [[Marcin Luter|luteranin]]. Jako [[migracja ludności|emigrant]] osiadł w Paryżu. W roku 1841 wyjechał do Ameryki szukać lepszego zarobku jako średni pianista. Koncertował w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] i [[Hawana|Hawanie]] z włoskim skrzypkiem Sivorim, uczniem Paganiniego. Ożenił się z Hiszpanką. W 1847 powrócił do Europy. Zamieszkał pod Paryżem w Montgéron<ref>Czesław Halski, « ''Polskie imprezy muzyczne », ''Tydzień, Polski''„Tydzień Polski”, Londyn, 5 maja 1979.</ref>. Pisał utwory "salonowe"„salonowe” Capricescaprices, Rêveriesrêveries, [[nokturn (muzyka)|nokturny]], [[Romans (historyczny gatunek literacki)|romanse]], [[Mazur (taniec)|mazurki]]. Pod koniec życia załamał się psychicznie z powodu śmierci żony i pogarszającej się sytuacji materialnej, co doprowadziło do samobójstwa.

Wydał po śmierci Chopina (1849) – wbrew woli kompozytora – w latach 1855-1859 [[Lista dzieł Fryderyka Chopina#Dzieła opusowane pośmiertnie przez Juliana Fontanę|wiele jego utworów (op. 66-74)]], m.in. ''Fantaisie-Impromptu cis-moll op. 66'' i pieśni (w tym ''[[Życzenie (pieśń Chopina)|Życzenie]]''). Za życia Chopina, do czasu swego wyjazdu do Ameryki, przez pewien czas dał się poznać słynnemu kompozytorowi jako jego wierny agent i kopista rękopisów z nowymi utworami. Oddawał tym wielką przysługę Chopinowi, który stale pragnął pozbyć się tego przykrego obowiązku zajmowania się tak przyziemnymi sprawami jak kontakty z Wydawcamiwydawcami itp. Zwłaszcza podczas jego pobytu na Majorce z Paniąpanią Sand, Fontana okazał się nieocenionym agentem jego spraw., Któremuktóremu Chopin stale wysyłał nowe polecenia.

Był członkiem honorowym [[Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk|Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk]].<ref>Bolesław Erzepki, ''Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu'', [[Poznań]] [[1896]], s. 2.</ref>.

* Eugeniusz Szulc, ''Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie'', Warszawa 1989.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Fontana, Julian}}