Bitwa pod Salaminą cypryjską: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Belissarius (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Belissarius (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 24:
W roku 450 p.n.e. Ateny i ich sprzymierzeńcy – zawierając ze [[Sparta|Spartą]] 5-letni rozejm w toczonej [[I wojna peloponeska|wojnie peloponeskiej]] – podjęli kolejną ofensywę przeciw Persji{{odn|Bravo|inni|2009|s=90}}.
 
[[Kimon]], dysponujący 200 [[triera]]mi, postanowił umocnić [[talassokracja|talassokrację ateńską]] na wschodnich akwenach [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]], ale zmarł podczas tej operacji{{odn|Tukidydes|2003| I, 113|2003|s=}}. Cztery lata wcześniej Persowie odnieśli zwycięstwo w [[Egipt|Egipcie]], zajęli [[Cypr]] i zepchnęli następcę [[Inaros]]a w błota [[Delta Nilu|Delty]]{{odn|Hammond|1973|s=367}}, gdzie Grecy utrzymali się na jednej z wysp do roku 449 p.n.e.{{odn|Hammond|1973|s=368}}.
 
Pod [[Salamina (Cypr)|Salaminą]] (odległą o 5 km od dzisiejszej [[Famagusta|Famagusty]]) walki toczyły się na lądzie i na morzu. Oba starcia zakończyły się zwycięstwem Greków – rozbiciem floty fenickiej pod wodzą [[Artabazos I Frygijczyk|Artabazosa]] i perskich wojsk lądowych [[Megabazos]]a. W końcu, w roku 449 p.n.e., Persja podjęła rokowania pokojowe, a Grecy wycofali się z Cypru i Egiptu{{odn|Hammond|1973|s=367}}. Rok później podpisano kończący wojny perskie [[Pokój Kalliasa|traktat pokojowy]]{{odn|Dupuy|Dupuy|1993|s=32}}.