Bitwa pod Salaminą cypryjską: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 24:
W roku 450 p.n.e. Ateny i ich sprzymierzeńcy – zawierając ze [[Sparta|Spartą]] 5-letni rozejm w toczonej [[I wojna peloponeska|wojnie peloponeskiej]] – podjęli kolejną ofensywę przeciw Persji{{odn|Bravo|inni|2009|s=90}}. Cztery lata wcześniej Persowie stłumili powstanie [[Inaros]]a w [[Starożytny Egipt|Egipcie]], któremu wsparcia udzielili Ateńczycy. Egipcjanie i ich sojusznicy ponieśli klęskę. Persowie zajęli [[Cypr]] i zepchnęli następcę [[Inaros]]a w błota [[Delta Nilu|Delty]]{{odn|Hammond|1973|s=367}}, gdzie Grecy utrzymali się na jednej z wysp do roku 449 p.n.e.{{odn|Hammond|1973|s=368}}.
[[Kimon]], dysponujący 200 [[triera]]mi i 5000 [[hoplici|hoplitów]], postanowił umocnić [[talassokracja|talassokrację ateńską]] na wschodnich akwenach [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]], ale zmarł podczas tej operacji, o czym wojska – by nie obniżać morale – nie powiadomiono{{odn|Tukidydes I, 113|2003|s=69}}.
Do decydującego starcia doszło pod [[Salamina (Cypr)|Salaminą]] (odległą o 5 km od dzisiejszej [[Famagusta|Famagusty]]), gdzie walki toczyły się na lądzie i na morzu. Oba starcia zakończyły się zwycięstwem Greków – rozbiciem ponad dwukrotnie większej floty fenickiej pod wodzą [[Artabazos I Frygijczyk|Artabazosa]] i perskich wojsk lądowych [[Megabazos]]a. W końcu, w roku 449 p.n.e., Persja podjęła rokowania pokojowe, a Grecy wycofali się z Cypru i Egiptu{{odn|Hammond|1973|s=367}}. Rok później podpisano kończący wojny perskie [[Pokój Kalliasa|traktat pokojowy]]{{odn|Dupuy|Dupuy|1993|s=32}}.
| |||