Anna Kowalska-Lewicka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}} |
poprawa linków |
||
Linia 4:
Była córką wybitnego orientalisty [[Tadeusz Jan Kowalski|Tadeusza Kowalskiego]] i Zofii z Medweckich, a siostrą [[Kazimierz Kowalski (zoolog)|Kazimierza Kowalskiego]], profesora zoologii i prezesa Polskiej Akademii Umiejętności. Uczęszczała do Państwowego Gimnazjum Żeńskiego im. Królowej Wandy i złożyła w nim egzamin dojrzałości w 1938. W tymże roku rozpoczęła studia filozoficzne na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], które niebawem zmuszona była kontynuować na [[tajne komplety|tajnych kompletach]]; słuchała wykładów z archeologii, antropologii, historii sztuki, a szczególnie zainteresowały ją zajęcia z etnografii u [[Roman Reinfuss|Romana Reinfussa]]. Niemal od początku okupacji udzielała się w konspiracji bliskiej Armii Krajowej, zajmując się m.in. kolportażem prasy. Przez pewien czas pracowała jako urzędniczka w [[Rada Główna Opiekuńcza|Radzie Głównej Opiekuńczej]], od 1942 była pracownikiem zarządzanego przez Niemców [[Muzeum Archeologiczne w Krakowie|Muzeum Archeologicznego w Krakowie]]. W instytucji tej pozostawała zatrudniona również po II wojnie światowej, do 1953.
Wyniesiona z czasu tajnych kompletów fascynacja etnografią, a także tradycje rodzinne (przede wszystkim etnograficzna pasja ojca) przesądziły o jej powojennych studiach w tej dziedzinie. Za swojego mistrza uważała profesora [[Kazimierz Moszyński (etnograf)|Kazimierza Moszyńskiego]]. W 1948 uzyskała na Uniwersytecie Jagiellońskim magisterium filozofii w zakresie etnografii na podstawie pracy ''Ceramika kopieniaczych szczepów Ameryki Południowej''. Badania terenowe na potrzeby pracy magisterskiej prowadziła w latach 1947–1948 w czasie prywatnej podróży do Kolumbii, Ekwadoru, Boliwii i Peru, gdzie zapoznała się z kulturą kreolską oraz kulturami Indian dorzecza Ukajali i płaskowyżu andyjskiego Peru i Boliwii. Etnografii Ameryki Łacińskiej poświęciła również dysertację doktorską ''Zarys kultury Indian Shipibo na tle innych kultur Indian leśnych Ameryki Południowej'', przygotowaną pod kierunkiem Kazimierza Moszyńskiego i obronioną w 1950 na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1954 przeszła do pracy w Zakładzie Etnografii Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. W latach 1963–1971 była zastępcą kierownika Pracowni Etnografii Instytutu Historii Kultury Materialnej w Łodzi. W 1971 powróciła do instytutu krakowskiego i kierowała w nim Pracownią Etnograficzną do przejścia na emeryturę 31 sierpnia 1980.
| |||