Rzut serca: Różnice pomiędzy wersjami

'''Rzut serca''' ([[język angielski|ang.]] ''cardiac output'' - '''CO''', częściej nazywany '''pojemnością minutową''') jest to- objętość [[krew|krwi]], jaką [[serce]] tłoczy w ciągu jednej [[minuta|minuty]] do [[naczynia krwionośne|naczyń krwionośnych]]. Jest iloczynem częstości skurczów serca oraz [[objętość wyrzutowa|objętości wyrzutowej]].

W prawidłowych warunkach u dorosłego, zdrowego mężczyzny wnosi około '''5000-6000 ml'''. Dla celów porównawczych przelicza się go na 1 m² powierzchni ciała, tworząc '''[[indeks sercowy]]''' (ang. ''cardiac index'' - '''CI'''). Indeks sercowy wynosi w prawidłowych warunkach 3000-3500 ml/m².

Rzut serca i opór obwodowy decydują o średnim ciśnieniu tętniczym krwi. Rzut serca jest z tego powodu jednym z najważniejszych parametrów [[hemodynamika|hemodynamicznych]].

Jego oznaczanie jest trudne i w większości przypadków związane z dużą inwazyjnością badania. Najszerzej stosowaną metodą jest metoda termodylucji z wykorzystaniem [[cewnik Swana-Ganza|cewnika Swana-Ganza]] wprowadzonego do [[tętnica płucna|tętnicy płucnej]]. Ze względu na dużą liczbę powikłań (często śmiertelnych) w ostatnich latach wprowadzono liczne modyfikacje tej metody, wykorzystujące [[termodylucja|termodylucję]] przezpłucną. Dzięki postępowi technicznemu można obecnie monitorować rzut serca w sposób ciągły, wykorzystując algorytmy analizujące kontur fali ciśnienia tętniczego, po uzyskaniu wartości wyjściowej metodą termodylucji. Inne metody oznaczania rzutu serca (pomiary wykorzystujące [[efekt Dopplera]], [[metoda Ficka]], metody rozcieńczania barwników) obarczone są zbyt dużym błędem pomiarowym, by mogły być stosowane w praktyce klinicznej.