Wyższym stopniem naukowym jest stopień naukowy doktora [[habilitacja|habilitowanego]]. Nadawany jest w drodze przewodu habilitacyjnego, do którego może być dopuszczona osoba, która posiada stopień naukowy doktora i wniosła udokumentowany ([[publikacja naukowa|publikacje]] w [[czasopismo naukowe|czasopismach naukowych]], wydanie [[książka|książki/ek]] naukowej) znaczny wkład naukowy lub artystyczny.
Zasady przyznawania stopnia naukowego doktora i doktora habilitowanego w Polsce określa [[ustawa]] z 2003 r. o stopniach naukowych i tytuletytułach naukowym oraz o stopniach(naukowych i tytule w zakresie sztuki)<ref>Ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki. {{Dziennik Ustaw|rok=2003|numer=65|pozycja=595}}.</ref>, znowelizowana ustawą z 2011 r.<ref>Ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw. {{Dziennik Ustaw|rok=2011|numer=84|pozycja=455}}.</ref>. Poprzednie polskie uregulowania nie wymagały bezwzględnie posiadania przez kandydata tytułu zawodowego magistra lub równorzędnego (choć zasada ta zazwyczaj była przestrzegana) i zdarzały się nadzwyczajne przypadki nadawania stopnia naukowego doktora osobom bez studiów wyższych, np. słynnemu [[matematyka|matematykowi]] [[Lwów|lwowskiemu]] – późniejszemu [[profesor]]owi [[Stefan Banach|Stefanowi Banachowi]]. W innych krajach również zazwyczaj do przyznania stopnia naukowego doktora potrzebny jest dyplom ukończenia [[Uczelnia|uczelni]] wyższej, ale nie wszędzie.
