Główna Komisja Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 40919652 autora 95.108.75.251 (dyskusja) Było dobrze, to nie był dzisiejszy IPN
słownikowe protokoły, usunięcie zbędnych linków do dat, WP:SK
Linia 1:
'''Główna Komisja Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce''' – [[Instytucja (politologia)|instytucja]] państwowa działająca w latach [[1945]]–[[1949]]1945–1949 przy [[Ministerstwo Sprawiedliwości|Ministerstwie Sprawiedliwości]] [[Polska Ludowa|Polski Ludowej]] na podstawie ''dekretu (Rady Ministrów) z dnia 10 listopada 1945 o Głównej Komisji i Okręgowych Komisjach Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce'' ({{Dziennik Ustaw|rok=1945|numer=51|pozycja=293}}).
 
Instytucjami badającymi [[zbrodnia nazistowska|zbrodnie niemieckie]] na terenie [[II Rzeczpospolita|Polski]], poprzedzające powstanie Głównej Komisji, były działająca od [[18 sierpnia|18]] do [[25 sierpnia]] [[1944]] [[Polsko-Radziecka Komisja dla Zbadania zbrodni popełnionych w obozie koncentracyjnym na Majdanku]] oraz działające od jesieni 1944 [[Miejska Komisja do badania zbrodni niemieckich w Warszawie|Miejska]] i [[Wojewódzka Komisja do badania zbrodni niemieckich w Warszawie]].<ref name="Sierocinska">[http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/43/472/Magdalena_Sierocinska_8222Oddzialowa_Komisja_Scigania_Zbrodni_przeciwko_Narodowi.html Magdalena Sierocińska: ''Oddziałowa Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Poznaniu - zarys działalności i jej zadania''].</ref>.
 
W 1949 przekształcona w [[Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce|Główną Komisję Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce]].
Linia 14:
Przewodniczącym Głównej Komisji był Minister Sprawiedliwości, który powoływał członków Głównej Komisji oraz przewodniczących Okręgowych Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce. Członków Okręgowych Komisji powoływał przewodniczący Okręgowej Komisji. [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Minister Bezpieczeństwa Publicznego]] mógł delegować do Głównej Komisji i do Okręgowych Komisji przedstawicieli władz bezpieczeństwa celem współdziałania.
 
W latach [[1946]]–[[1950]]1946–1950 Główna Komisja posiadała zagraniczną ekspozyturę, którą była [[Polska Misja Wojskowa Badania Zbrodni Niemieckich]] utworzona przy [[Sojusznicza Rada Kontroli Niemiec|Sojuszniczej Radzie Kontroli Niemiec]].<ref name="Sierocinska" />.
 
Główna Komisja, Okręgowe Komisje oraz delegowane przez nie organy miały prawo do prowadzenia dochodzeń oraz badania świadków (w tym zakresie stosowało się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego), korzystając z uprawnień [[sąd|władz sądowych]]. Czynności podjęte przez członków Głównej Komisji i Okręgowych Komisji posiadających uprawnienia [[prokurator]]skie lub [[sędzia|sędziowskie]] miały moc czynności sądowych, a [[protokół|protokoły]] – moc protokołów sądowych. Członkowie Głównej Komisji przy wykonywaniu swoich obowiązków mieli prawo do bezpłatnego korzystania z państwowych i [[samorząd terytorialny w Polsce|samorządowych]] środków transportu na terenie całego państwa.
 
Organy [[bezpieczeństwo publiczne|bezpieczeństwa publicznego]] i [[Milicja Obywatelska|milicji]] oraz [[administracja państwowa|administracji państwowej]] były obowiązane do wykonywania zleceń wydanych we właściwym zakresie przez komisje i ich organy. Wszystkie instytucje i osoby prywatne były obowiązane do przekazania Głównej Komisji lub Okręgowym Komisjom posiadanych przez nie materiałów dotyczących zbrodni niemieckich.