2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
źródła/przypisy |
||
Linia 31:
Zgodnie z rozporządzeniem Nr 0026/org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 września 1956 roku, [[7 Łużycka Dywizja Piechoty]] została przeformowana i przemianowana na '''2 Warszawską Dywizję Zmechanizowaną'''. Dowództwo i sztab dywizji stacjonował w Nysie. W 1961 roku w skład dywizji został włączony [[15 Pułk Czołgów|15 Pułk Czołgów Średnich]] z Gliwic, natomiast [[13 Pułk Czołgów|13 Warszawski Pułk Czołgów Średnich]] został podporządkowany dowódcy [[10 Sudecka Dywizja Pancerna|10 Dywizji Pancernej]].
Dywizja stanowiła częściowo skadrowany związek taktyczny spełniając przede wszystkim zadania szkoleniowe{{odn|Puchała|2013|s=275}} i mobilizacyjne. W pułkach dywizji funkcjonowały poddoddziały szkolne przygotowujące podoficerów i młodszych specjalistów dla potrzeb jednostek [[Śląski Okręg Wojskowy|Śląskiego Okręgu Wojskowego]].
W październiku 1989 roku dywizja została przekształcona w 20 Bazę Materiałowo-Techniczną, a jej numer i nazwa wyróżniająca przekazana [[20 Dywizja Zmechanizowana|20 Dywizji Zmechanizowanej]] ze Szczecinka.
Linia 79:
* płk [[Bolesław Balcerowicz]] (05.08.1987 – 06.10.1989)
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko=Kajetanowicz | imię=Jerzy | autor= | autor link= | tytuł=Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie | data=2005 | wydawca=Europejskie Centrum Edukacyjne | miejsce=Toruń; Łysomice | isbn = 83-88089-67-6 | strony=}}
| |||