Jantar Ustka: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 176.118.138.143 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 2.25.106.142.
Linia 64:
== Historia klubu ==
=== Początki usteckiego klubu ===
Na przełomie lat 1945/46 odbywają się pierwsze imprezy sportowe, jeszcze w formie niezorganizowanej. Rozgrywane są głównie mecze piłki nożnej na szczeblu miasta, pomiędzy ludnością cywilną a wojskiem radzieckim tutaj stacjonującym. Mecz ten wygrała drużyna ustecka 4:1. W tym czasie rozegrano jewjeszcze iwiele społecznościinnych miastaspotkań, powstałm.in. nowyz stadion[[Potęgowo (powiat słupski)|Potęgowem]]. Działo się to za sprawą kilku fanatyków futbolu, słusznie przekonanych o tworzeniu tego rodzaju sportu. Mecze te, choć nie cechowała ich walka o punkty, angażowały emocjonalnie nieliczne wtedy społeczeństwo Ustki. Zawody odbywały się na boisku przy ul. Westerplatte (obecnie teren magazynów Stoczni „Ustka”).
 
Lata 1945-47 to lata, kiedy nie można było rozdzielić ról działaczy i sportowców. Wszyscy organizują i wszyscy grają. W 1946 S. Prokopiuk zaczął organizować pierwszy klub sportowy „Jantar”. Jego prezesem został ówczesny burmistrz miasta Ustki K. Kotarski. Jeden z pierwszych składów K.S. Ustka – 1946. Mordaka F., Zięcina, Konopka A., Trąbka W., Rojek E., Szostopal W., Romaniak J., Muszyński E. Rękosiewicz. W 1947 na walnym Zebraniu klubowi sportowemu „Jantar” nadano nową nazwę – Klub Sportowy „Ustka” z sekcjami: piłki nożnej i lekkoatletycznej. W tym okresie drużyna piłkarska odnosiła wiele sukcesów jak: zdobycie 1. miejsca w klasie „C” w swojej grupie okręgu szczecińskiego, zwyciężając II- ligową [[Gryf Słupsk|Gwardię Słupsk]] 3:0. Wszystkie mecze rozgrywane były na boisku w pobliżu Stoczni „Ustka”. Działacze dostrzegali jego liczne mankamenty i starali się o przydział dogodniejszego terenu.
 
Wreszcie władze administracyjne przydzieliły plac przy ul. Grunwaldzkiej 8/10. Przystąpiono energicznie do budowy stadionu. Dzięki ofiarności działaczy, sportowców, kibiców i społeczności miasta powstał nowy stadion.
 
Działalność sportowa w latach 1947-49 związana była z trudnościami. Klub nie posiadał żadnych dotacji, środków finansowych, transportu. Sprzęt kupowali zawodnicy za własne pieniądze, a wszystkie koszty związane z utrzymaniem klubu pokrywane były przez: L. Lipowicza, E. Rojka, Z. Rękosiewicza, J. Łyska, S. Prokopiuka, A. Drążkowskiego i innych.