Zuchy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Stanko (dyskusja | edycje)
+wikiźródła
Stanko (dyskusja | edycje)
drobne techniczne
Linia 16:
W [[1923]] roku ukazał się w przekładzie [[Tadeusz Strumiłło (pedagog)|Tadeusza Strumiłły]] pierwszy tomik "Wilcząt" [[Robert Baden-Powell|Roberta Baden-Powella]], który został uznany za podstawowy podręcznik do pracy z zuchami. Jego drugą część "Sprawności wilczęce" wydano w [[1928]] roku.
 
W wyniku prac prowadzonych w organizacji żeńskiej utworzono w głównej Kwaterze Żeńskiej Wydział Zuchów, który opracował nowe wytyczne programowe obowiązujące w całej organizacji, m.in. mające dziewięć punktów ''Prawo zucha'', programy 4 gwiazdek zuchowych oraz regulamin mundurowy dla zuchów.
 
W [[1927]] w organizacji żeńskiej było 45 gromad zuchowych, w męskiej zaś 7 drużyn wilcząt. W tymże roku pojawiła się też koncepcja przejęcia przez ruch zuchowy żeński gromad wilczęcych. Nie doszło do realizacji tego pomysłu ponieważ różnice w metodyce były zbyt duże.
Linia 22:
Na początku [[lata 30. XX wieku|lat 30.]] tworzeniem nowej koncepcji pracy z zuchami, w Organizacji Harcerzy ZHP, zajął się [[harcmistrz|hm.]] [[Aleksander Kamiński]], wykorzystując poprzednie doświadczenia (m.in. [[Jadwiga Zwolakowska|Jadwigi Zwolakowskiej]]). W [[1931]] roku na kursie wodzów gromad wprowadził zabawy o nowej tematyce, bliskiej dzieciom. Były one proste, odpowiadające ówczesnej rzeczywistości. Tak jak rok [[1926]] był przełomowy dla ruchu zuchowego dziewcząt, tak rok [[1931]] zadecydował o rozwoju gromad zuchowych chłopców. W [[1932]] ukazała się jego książka pt. "[[Antek Cwaniak]]", drukowana poprzednio w odcinkach w czasopiśmie harcerskim "[[Na Tropie]]". Kamiński zawarł w niej główne założenia [[metodyka zuchowa|metodyki zuchowej]]. Książka ta w znaczący sposób wpłynęła na pracę zuchową Organizacji Harcerzy ZHP, stała się podręcznikiem – czytanką wodzów zuchowych. W tym roku liczba zuchów przekroczyła 25 tys. w 833 gromadach.
 
Tak żywiołowy wzrost liczby zuchów spowodował konieczność intensywnego szkolenia kadry. W [[1933]] ukazała się kolejna książka Aleksandra Kamińskiego – "Książka wodza zuchów" – podręcznik pracy z zuchami, zaś [[Jadwiga Zwolakowska]] wydała podręcznik ''W gromadzie zuchów'', a następnie ''Piosenki i tańce zuchowe'', ''Opowiadania zuchowe'', ''Gry zuchowe''. Efektem jej współpracy z [[Aleksander Kamiński|Aleksandrem Kamińskim]] była wspólna dla chłopców i dziewcząt rota [[Prawo zucha|''Prawa zucha]]'', przyjęta w październiku [[1934]]. Nastąpił żywiołowy rozwój gromad zuchowych. Jednocześnie ujednolicano i ulepszano formy pracy.
 
W latach 30. (i później, aż do końca lat 90.) do zuchów należały dzieci w wieku 8-11 lat. Odznaką Zuchową była głowa wilczka. Istniały 3 stopnie zuchowe – zuch 1, 2 lub 3 gwiazdki, oraz 25 sprawności zuchowych dla dziewcząt, a 18 dla chłopców. Zawołaniem zuchów było "Czuj!".
Linia 45:
Każda gromada ma swoją nazwę, w większości są to gromady koedukacyjne.
== Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej ==
Najmłodsze zuchy są w 1 klasie szkoły podstawowej, natomiast te najstarsze, które są już przekazywane do drużyny po 4 klasie. Gromadą zuchów zajmuje się drużynowy/a i przyboczni. Gromady są niekoedukacyjne. Każda gromada ma swoją nazwę. Zuchy składają [[Obietnica zucha|Obietnicę zuchową]] i przestrzegają [[Prawo zucha|''Prawa zucha]]''. Zdobywają też sprawności oraz [[Gwiazdki zuchowe]].
 
W [[metodyka zuchowa|metodyce zuchowej]] drogę zucha wyznacza zdobycie pierwszej, drugiej i trzeciej gwiazdki. Znaczek Zucha oraz Gwiazdki zuch nosi nad lewą kieszenią munduru.
Linia 67:
* [[Aleksander Kamiński]]
* [[Obietnica zucha]]
* [[Prawo zucha]]
* [[Znaczek zucha]]
* [[Gwiazdki zuchowe]]