Fosfor biały: Różnice pomiędzy wersjami

'''Fosfor biały''' (''fosfor żółty'') – najaktywniejsza odmiana [[alotropia|alotropowa]] [[fosfor]]u. Biała, lepka, woskowata [[substancja chemiczna|substancja]] o temperaturze topnienia 44 °C i wrzenia 280 °C; gęstość 1,8 g/cm³. Tworzy dwie formy krystaliczne, α ([[układ regularny]]), stabilna w [[warunki normalne|warunkach normalnych]], oraz β ([[układ heksagonalny]]), stabilna poniżej -80 °C<ref name = Averbuch/>.

Fosfor biały przechowuje się pod [[woda|wodą]]. Na powietrzu szybko się utlenia, z widoczną w ciemności zielonkawą poświatą (stąd termin [[fosforescencja]]), łatwo ulega [[samozapłon]]owi (w formie litej w temp. 25–60 °C<ref name = Tolloczko/><ref name = "Bielanski 1981"/>, rozdrobniony natychmiast)<ref name = Tolloczko/><ref name = "Bielanski 1981"/><ref name = Trzebiatowski/>. Palący się biały fosfor rozgrzewa się do 1300 °C i wydziela dużą ilość żrącego [[dym]]u ([[Dekatlenek tetrafosforu|pięciotlenek fosforu]]). Jest trudny do ugaszenia (nie należy gasić go [[woda|wodą]]).