William Lindley: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}} |
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
||
Linia 1:
[[Plik:Pincerno - Lindley-Denkmal.jpg|thumb|180px|
'''William Lindley''' (ur. [[7 września]] [[1808]] w [[Londyn]]ie, zm. [[22 maja]] [[1900]] w [[Blackheath (Londyn)|Blackheath]]) – brytyjski [[inżynier]]. Projektował i budował razem ze swoimi synami [[linia kolejowa|linie kolejowe]], [[kanalizacja|sieci kanalizacyjne]] i [[Instalacja wodna|wodociągowe]] dla około 30 miast europejskich,
== Życiorys ==
Jako młody inżynier współpracował z [[Isambard Kingdom Brunel|Isambardem Kingdom Brunelem]] i [[Francis Giles|Francisem Gilesem]]. W [[1833]] jako asystent Gilesa przybył do Hamburga, żeby zbudować linię kolejową Hamburg-Bergedorf, której uroczyste otwarcie zostało jednak z powodu wielkiego pożaru w Hamburgu w 1842 odłożone – zamiast ważnych gości pociągi transportowały uciekających przed ogniem mieszkańców. W tym czasie zapotrzebowanie wody głównie pokrywane było z kanałów i [[Łaba|Łaby]], gdzie jednocześnie były kierowane ścieki. W celu opanowania warunków sanitarnych, Lindley już w czasie pożaru otrzymał kontrakt na budowę wodociągów w Hamburgu; rozległe zniszczenia śródmieścia stwarzały możliwości niepojętej gruntownej odnowy wodociągów i kanalizacji.
Linia 9 ⟶ 10:
Po odbudowie Hamburga budował Lindley w kolejnych latach systemy zaopatrzenia w wodę w kolejnych miastach niemieckich jak w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]], [[Stralsund]]zie, [[Szczecin]]ie, [[Lipsk]]u i [[Düsseldorf]]ie. Sukces projektów Lindleya jest widoczny na przykładzie [[Frankfurt nad Menem|Frankfurtu nad Menem]], w którym wskaźnik śmiertelności z powodu [[dur brzuszny|tyfusu]] spadł w latach od [[1868]] do [[1883]] z 80 do 10 na każde 100.000 mieszkańców. W [[1860]] utracił nadzór nad Hamburger Stadtwasserkunst i przeniósł się ze swoją rodziną, w tym z żoną Julią Heerlein i trzema synami: [[William Heerlein Lindley|Williamem Heerlein Lindleyem]] (ur. 1853), Robertem Searles Lindleyem (ur. 1854), [[Joseph Lindley|Josephem Lindleyem]] (ur. 1859) i córką do Londynu. Stamtąd kontynuował swoją pracę, na którą było zapotrzebowanie w całej Europie, między innymi w Sankt Petersburgu, Budapeszcie i Moskwie.
Kontrakt w [[Sydney]], który mógłby otrzymać w [[1876]], musiał odrzucić, ponieważ miał już zapewniony kontrakt w Warszawie. Projekty dla Warszawy powstały do [[1878]], której budowę przekazał swojemu synowi Williamowi. W latach [[1876]]-[[1878]] William Lindley opracował projekt miejskiej sieci kanalizacyjno-wodociągowej dla [[Warszawa|Warszawy]]
Projekt zakładał budowę Stacji Pomp Rzecznych po praskiej stronie brzegu [[Wisła|Wisły]] oraz stacji z urządzeniami uzdatniającymi wodę do picia. Projekt został zrealizowany przez dwóch z trzech jego synów. Jego syn, [[William Heerlein Lindley]] (ur. w 1853 roku) budował sieć kanalizacyjną Warszawy w latach [[1883]]-[[1888]], a [[Joseph Lindley]] (ur. w 1859 roku) od [[1888]] roku do roku [[1904]]. Pierwsze uruchomienie wodociągów nastąpiło [[3 lipca]] [[1886]] roku.
| |||