Galindo II (hrabia Aragonii): Różnice pomiędzy wersjami

Galindo II w [[905]] roku wspomógł [[Sancho I (król Nawarry)|Sancho]] z dynastii [[Jimenez]], swojego szwagra (męża Tody Aznárez), który został osadzony na tronie [[władcy Nawarry|hrabstwa Pampeluny]]. Jednak w 911 roku zbuntował się przeciw niemu, łącząc się w koalicję ze swym szwagrem [[Muhammad al-Tawil|Muhammadem al-Tawilem]] z [[Huesca|Hueski]] i [[Abd Allah ibn Lubb ibn Qasi|Abd Allahem ibn Lubbem ibn Qasim]]. Zostali oni jednak pokonani, al-Tawil zginął w czasie walk, a Aznar II został lennikiem Sancha i osłabił pozycję Aragonii. Dzięki wsparciu swego krewnego króla Nawarry [[Fortun Garces|Fortuna Garcésa Jednookiego]] Galindo założył opactwo San Julián de Labasal w 893. Założył też opactwo San Martín de Cercito w Acumuer w 920 i zbudowany w nieznanym czasie zamek [[Atarés]]. Ostatnie wzmianki pochodzą o nim z 922 roku, gdy Sancho I ufundował Kościół w San Pedro de Siresa. Wiadomo, że żył jeszcze za panowania [[Ordoño II]] z Leonu (910-924). Tak więc musiał umrzeć między 922 a 924 rokiem.

 

 

Po śmierci Aznara w 922 jego córka Andregota wyszła za [[Garcia I (król Nawarry)|Gracię I z Nawarry]], co dowodziło znaczenia tego królestwa. Małżeństwo zostało obiecane przez Galindo II ojcu Garcii, [[Sancho I (król Nawarry)|Sancho I]], w 919, gdy ten najechał Aragonię, a Garcia był w brzuchu matki. Prawdopodobnie w 940 Andregota została wygnana przez męża pod pretekstem zbyt bliskiego pokrewieństwa. Faktycznie przyczyną było żądanie muzułmańskiego władcy [[Abd-ar-Rahman III|Abd-ar-Rahmana III]], które zostało zawarte w traktacie pokojowym z hrabią Barcelony [[Sunyer I|Sunyerem I]]. Garcia objął samodzielną władzę, która po jego śmierci przeszła na ich wspólnego syna, [[Sancho II (król Nawarry)|Sancha]]. Tym samym zakończyły się trwające od ok. 800 roku rządy dotychczasowej dynastii, a na tronie aragońskim zasiadła dynastia [[Jimenez]].