Czesław Witoszyński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków
Cel 84 (dyskusja | edycje)
Linia 59:
Dzięki wsparciu [[Stefan Drzewiecki|Stefana Drzewieckiego]] zajął się projektowaniem i konstrukcją polskich [[szybowiec|szybowców]], co możliwe było dzięki zbudowaniu [[tunel aerodynamiczny|tunelu aerodynamicznego]]<ref>Tunel ten służył do poszukiwań optymalnych kształtów części samolotów, sprawdzania stateczności i manewrowości maszyn, a także określania wielkości obciążeń poszczególnych elementów.</ref>. W latach 1922-1925 powstały tu pierwsze szybowce i samoloty [[RWD]]<ref>Konstrukcji m.in. [[Stanisław Wigura|Stanisława Wigury]]</ref>.
 
Z inicjatywy profesora Witoszyńskiego w 1925 roku rozpoczęto budowę Gmachu Aerodynamiki dla przyszłego [[Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej#Historia|Instytutu Aerodynamicznego Politechniki Warszawskiej]], który staraniem Witoszyńskiego powstał w 1927 roku. W latach 1927-1939 Instytut pod kierownictwem profesora Witoszyńskiego stał się głównym polskim ośrodkiem badawczym z zakresu aerodynamiki, który pracował dla potrzeb krajowego i zagranicznego przemysłu lotniczego. Był to również ważny ośrodek szkolenia kadr lotniczych. Powstało w nim pięć tuneli aerodynamicznych. Instytut miał swój wkład do nadania optymalnych kształtów samolotom [[RWD]] i [[Państwowe Zakłady Lotnicze (PZL)|PZL]], m.in. zwycięskim w [[RWD-6|Challengach RWD-6]] i [[RWD-9]], nowoczesnemu bombowcowi [[PZL.37 Łoś|PZL-37 Łoś]] oraz [[Szybowiec|szybowcom]]. Badano w nim liczne nowe profile, m.in. profil laminarny [[Jerzy Dąbrowski (konstruktor)|Jerzego Dąbrowskiego]] do Łosia, czy też [[Hamulec aerodynamiczny|hamulce aerodynamiczne]] IAW do szybowca Orlik Olimpijski.
 
Z Instytutem związane były między innymi takie postacie jak Stefan Neumark, [[Julian Bonder]], Piotr Szymański, Zdzisław Rytel, [[Jerzy Bukowski (mechanik)|Jerzy Bukowski]] i Czesław Bieniek, którzy zostali później profesorami wyższych uczelni.