Kolej linowo-terenowa na Capri: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsza kolej linowo-terenowa na wyspie została otwarta 7 grudnia 1907. Zbudowana została przez [[Szwajcaria|szwajcarską]] firmę [[Von Roll]], a zarządzana była przez miejscowe towarzystwo ''Società Imprese Capri'' (S.I.C.). Trasa brała początek nad brzegiem Marina Grande i miała długość 670 metrów przy przewyższeniu 141,7 metra. Na trasie zbudowano [[Tunel (budownictwo)|tunel]] długości 68 metrów. Stację górną osadzono na wystającej skale – tam mieściła się [[maszynownia]] kolei. Dwa wagony zabierały po 50 osób i poruszały się z prędkością 2,5 m/s (9 km/h), a więc pokonanie całej trasy zabierało 4,5 minuty (odbywano sześć kursów na godzinę). Z uwagi na zbyt małą przepustowość kolej zmodernizowano i oddano do użytku ponownie 25 kwietnia 1958 (projekt inżyniera Attilio Bianchi z firmy Ceretti & Tanfani z [[Mediolan]]u). Wykonano wtedy m.in. nowe [[beton]]owe leże dla torowiska. Nowe panoramiczne wagony projektu tego samego inżyniera miały 15 metrów długości i kabiny sterownicze na obu końcach. Mieściły po 125 osób każdy i charakteryzowały się opływowym wzornictwem. Po zakończeniu przebudowy, nowa linia miała 663 metry długości, a różnica poziomów pomiędzy stacjami końcowymi wynosiła 139 metrów. Nachylenie trasy w górnej części miało maksymalnie 39%. Maksymalna prędkość jazdy wynosi 3,5 m/s (12,5 km/h). Umożliwia to wykonanie dwunastu kursów w godzinie i daje przepustowość 3000 os./h. Ostatnie drobne remonty miały miejsce w 1991<ref>[http://www.clamfer.it/11_Funicolari/Funicolare%20Capri/Capri.htm Funicolare di Capri]</ref>. Stacja dolna nosi nazwę Marina Grande, a górna Piazza Umberto.