Józef Feliks Łazowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, wikizacja |
|||
Linia 1:
'''Józef Feliks Łazowski''' (ur. [[20 listopada]] [[1759]] w [[Lunéville]], zm. [[8 października]] [[1812]] w [[Paryż]]u) – francuski inżynier wojskowy pochodzenia polskiego, [[
Józef Feliks Łazowski urodził się 20 listopada 1759 roku w Lunéville ([[Lotaryngia]]). Ojciec jego pochodził z [[Ciechanowiec|Ciechanowca]], pieczętował się herbem [[Krzywda (herb szlachecki)|Krzywda]], przebywał na wygnańczym dworze polskiego króla [[Stanisław Leszczyński|Stanisława Leszczyńskiego]] jako jego kuchmistrz.
Linia 5:
W latach [[1779]] – [[1784]] Józef Feliks Łazowski studiował w [[Paryż|paryskiej]] Szkole Dróg i Mostów ([[Język francuski|fr.]] ''École des Ponts et Chausses''), po jej ukończeniu specjalizował się w budownictwie wodnym. Pracował jako inżynier w portach [[Dieppe (Francja)|Dieppe]] i [[Cherbourg]]a, był też przez pewien czas dyrektorem kanałów w [[Orlean]]ie. W latach [[rewolucja francuska|terroru jakobinów]] został uwięziony.
W [[1794]] roku wstąpił do wojska i został kapitanem Korpusu Inżynierów. W tym też roku wysłany został do dyspozycji władz tureckich, gdzie na ich polecenie fortyfikował [[Chocim]], Polankę Akerman, [[Kilia (miasto)|Kilię
W [[1797]] powrócił do Paryża i przedstawił Dyrektoriatowi raport sugerujący podbój [[Egipt]]u, co zaważyło na podjęciu decyzji o wyprawie gen. [[Napoleon Bonaparte|Bonaparte]]. Przyłączył się do niej w maju [[1798]] roku. Początkowo był szefem batalionu. Odznaczył się w szturmie [[Aleksandria|Aleksandrii]], oblężeniu [[Al-Arisz]] i [[Jafa|Jaffy]], w bitwie pod [[Akka|Akką]] został ranny w głowę. 14 czerwca [[1799]] został dowódcą zaimprowizowanej brygady. Uczestniczył w bitwach o [[Heliopolis (Egipt)|Heliopolis]] i [[Damietta|Damiettę]] oraz w oblężeniu [[Kair]]u. Podczas ekspedycji prowadził pomiary kartograficzne. Zrobił kilka znaczących korekt na mapie Egiptu.
Linia 11:
W latach [[1798]] – [[1800]] wstępnie rozpoznał teren i wykonał pierwsze pomiary dla poparcia idei budowy kanału przez [[Kanał Sueski|Przesmyk Sueski]], której stał się gorącym rzecznikiem. W związku z chorobą oczu opuścił w [[1801]] roku Egipt.
Powrócił do Francji i brał udział w fortyfikowaniu [[La Rochelle]]. Uczestniczył w kampanii pruskiej [[1805]] roku. W dniu 15 sierpnia [[1806]] roku został [[Generał|generałem brygady]]. W [[1807]] roku jako dowódca saperów brał udział w oblężeniu [[Grudziądz]]a. W [[1809]] roku walczył pod [[Essling]] i [[Znojmo|Znojmem]]. W dniu 21 lipca 1809 roku został mianowany [[Generał|generałem dywizji]], a w dniu 15 sierpnia [[1809]] został baronem Cesarstwa. 18 lutego [[1810]] roku został dowódcą inżynierów armii brabanckiej, a w kwietniu armii portugalskiej
Ze służby wojskowej odszedł z powodów zdrowotnych 20 kwietnia [[1811]] roku. Zmarł w Paryżu [[8 października]] [[1812]] roku.
Odznaczony był trzykrotnie [[Legia Honorowa|Legią Honorową]],
Jego brat [[Klaudiusz Franciszek Łazowski|Klaudiusz Franciszek]] był jednym z przywódców paryskich [[Sankiuloci|sankiulotów]].
== Bibliografia ==
| |||