Koncert z fortepianem jako instrumentem solowym pojawił się dopiero w dobie [[Klasycyzm w muzyce|klasycyzmu]] w twórczości [[austria]]ckiego muzyka [[Wolfgang AmadeuszAmadeus Mozart|Wolfganga AmadeuszaAmadeusa Mozarta]] (1756-1791). Dorobek Mozarta w tym gatunku obejmuje 30 utworów z czego 3 są aranżacjami koncertów [[Johann Christian Bach|Johanna Christiana Bacha]] (1735-1782) opublikowanych w [[Opus (muzyka)|opusie]] 5 (nr 2, 3 i 4). Budowa koncertów fortepianowych Mozarta jest klasyczna – trzyczęściowa przy czym części drugie występują zawsze w [[Tempo (muzyka)|tempie]] ''andante'', część trzecia czyli ostatnia jest natomiast [[Rondo (muzyka)|rondem]] (wyjątkiem są tutaj koncerty nr 17 i 24 gdzie w finale występują [[wariacje]]). Kolejnym [[kompozytor]]em, który przyczynił się do rozwoju tego gatunku był [[Ludwig van Beethoven]] (1770-1827) należący – razem z Mozartem i [[Joseph Haydn|Josephem Haydnem]] ([[1732]]-[[1809]]) – do tzw. [[Klasycy wiedeńscy|klasyków wiedeńskich]]. Jest on twórcą pięciu koncertów fortepianowych (nie biorąc pod uwagę wczesnego koncertu Es-dur WoO 4, z którego zachowała się tylko partia solowa<ref>{{Cytuj stronę|url = http://en.wikipedia.org/wiki/Piano_Concerto_No._0_(Beethoven)|tytuł = "Koncert fortepianowy WoO 4"|autor = |data dostępu = |opublikowany = |język =}}</ref>, niedokończonego, tzw. "VI Koncertu D-dur" oraz transkrypcji własnego koncertu skrzypcowego [[Koncert skrzypcowy Beethovena|D-dur op. 61]]<ref>{{Cytuj stronę|url = http://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_dzie%C5%82_Ludwiga_van_Beethovena#Koncerty|tytuł = Lista dzieł Ludwiga van Beethovena|autor = |data dostępu = |opublikowany = |język =}}</ref>) . [[III koncert fortepianowy Beethovena|III Koncert fortepianowy]] jest dziełem zupełnie przełomowym dla gatunku, kolejne dwa jeszcze bardziej wychodzą poza estetyczne ramy okresu klasycyzmu<ref>{{Cytuj stronę|url = http://en.wikipedia.org/wiki/Piano_Concerto_No._5_(Beethoven)|tytuł = V Koncert fortepianowy|autor = |data dostępu = |opublikowany = |język =}}</ref>. [[IV koncert fortepianowy Beethovena|IV Koncert G-dur]] jest pierwszym dziełem w historii gatunku, który rozpoczyna się partią solisty. Forma koncertów Beethovena jest – podobnie jak u Mozarta – trzyczęściowa.
