Arabska Armia Wyzwoleńcza: Różnice pomiędzy wersjami

W dniu 29 listopada 1947 roku [[Zgromadzenie Ogólne ONZ]] przyjęło [[Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181|Rezolucję nr 181]] w sprawie rozwiązania konfliktu arabsko-żydowskiego w [[Palestyna|Palestynie]], poprzez utworzenie dwóch państw: arabskiego i żydowskiego<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.yale.edu/lawweb/avalon/un/res181.htm | tytuł = United Nations General Assembly Resolution 181 | data dostępu = 2011-05-05 | praca = The Avalon Project - Yale Law School | język = en}}</ref>. Przywódcy społeczności żydowskiej zaakceptowali plan podziału Palestyny, chociaż wyrażali swoje niezadowolenie. Natomiast społeczność arabska sprzeciwiła się, twierdząc, że narusza ona prawa większości mieszkańców Palestyny<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.passia.org/seminars/2000/israel/part3.html | tytuł = Jews and Arabs under the British Mandate | data dostępu = 2011-05-05| autor = | opublikowany = 1948 | praca = The Palestinian Academic Society for the Study of International Affairs | język = en}}</ref>. Arabowie postrzegali plan podziału Palestyny jako niesprawiedliwy, ponieważ oddawał większość terytorium państwa w ręce stanowiącej mniejszość społeczności żydowskiej. Arabscy przywódcy zaczęli wzywać do "zwrócenia Palestyny jej prawowitym mieszkańcom", "zepchnięciu Żydów do morza" i oczyszczeniu Palestyny z "syjonistycznej plagi"<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Morris| imię = Benny | tytuł = 1948: A History of the First Arab-Israeli War| wydawca = Yale University Press| miejsce = | rok = 2008| strony = | isbn = }}</ref>. Ich niezadowolenie było wzmacniane przez arabski nacjonalizm [[panarabizm]]u, głoszący zjednoczenie wszystkich ludów [[język arabski|arabskojęzycznych]]. W rezultacie, 30 listopada 1947 doszło do wybuchu pierwszych aktów przemocy, które zostały uznane za pierwsze akty [[Wojna domowa w Mandacie Palestyny|Wojny domowej w Mandacie Palestyny]]. Arabowie rozpoczęli kampanię ataków na żydowską [[komunikacja|komunikację]] pomiędzy [[osiedla żydowskie|osiedlami żydowskimi]]. Kolejne zabójstwa, akty rozboju i podpalenia, pociągały za sobą akcje odwetowe żydowskich [[organizacja paramilitarna|organizacji paramilitarnych]] [[Hagana]], [[Irgun Cwai Leumi|Irgun]] i [[Lehi]]. Liczba ofiar po obu stronach konfliktu zaczęła gwałtownie rosnąć. W okresie od grudnia 1947 do końca stycznia 1948 roku zginęło prawie 1000 osób, a ponad 2000 zostało rannych. Liczby te odpowiadały 100 ofiarom śmiertelnym tygodniowo<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Yoav | imię = Gelber| autor link = | tytuł = Palestine 1948. War, Escape and the Emergence of the Palestinian Refugee Problem | wydawca = Sussex Academic Press | miejsce = | rok = 2006| strony = 51-56| isbn = 978-1-84519-075-0}}</ref>.

 

 

Liga Państw Arabskich zgodziła się na utworzenie tej armii, która miała być uzbrojona i utrzymywana ze środków wszystkich państw członkowskich Ligi - [[Egipt]] zgodził się na pokrycie 42[[procent|%]] kosztów, Syria i [[Liban]] 23%, [[Arabia Saudyjska]] 20%, a [[Irak]] pozostałe 15%.