Geoffrey Howe: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: Partia Pracy (brytyjska) przeniesiono do Partia Pracy (Wielka Brytania) |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) |
||
Linia 11:
| od = 24 lipca 1989
| do = 1 listopada 1990
| poprzednik = [[
| następca = [[Michael Heseltine]]<ref>Został powołany 20 lipca 1995, w latach 1900-95 rząd działał bez wicepremiera.</ref>
| 2 funkcja = {{Flaga|GBR}} Minister spraw zagranicznych
Linia 30:
| quote
}}
'''Richard Edward Geoffrey Howe, baron Howe of Aberavon''' [[Order Kawalerów Honorowych|CH]] (ur. [[20 grudnia]] [[1926]] w [[Port Talbot]] w [[Walia|Walii]]) – [[Wielka Brytania|brytyjski]] polityk, członek [[Partia Konserwatywna (Wielka Brytania)|Partii Konserwatywnej]]. Jeden z najbliższych współpracowników [[Margaret Thatcher]] i osoba najdłużej zasiadająca w jej kolejnych gabinetach, w tym w latach [[1989]]-[[1990]] jako wicepremier Wielkiej Brytanii. Obecnie członek [[Izba Lordów|Izby Lordów]] jako [[par (tytuł)|par]] dożywotni.
== Młodość ==
Linia 43:
Po wyborczej wiktorii w [[1979]] r., Howe został Kanclerzem Skarbu już w prawdziwym gabinecie. Okres jego urzędowania upłynął pod znakiem reform w brytyjskiej [[polityka fiskalna|polityce fiskalnej]]. Przeprowadził m.in. reformę [[finanse publiczne|finansów publicznych]] oraz reformę podatkową kładącą nacisk na [[podatki pośrednie]] w miejsce [[podatki bezpośrednie|bezpośrednich]]. Umożliwił także tworzenie specjalnych stref ekonomicznych, wolnych od podatków. Uważa się go jednego z głównych autorów ekonomicznego wymiaru tzw. thatcheryzmu.
Po reelekcji konserwatystów w [[1983]] r. przeniósł się na stanowisko szefa brytyjskiej dyplomacji. Na tym stanowisku przyczynił się w szczególności do umocnienia więzi [[Londyn]]u z [[Waszyngton]]em. Jednocześnie w niektórych kwestiach toczył boje z niepodzielającą jego przekonań panią premier. Dotyczyło to przede wszystkim stosunku do integracji europejskiej (Thatcher była tu sceptyczna) i polityki wobec stosujących [[apartheid]] władz [[Republika Południowej Afryki|RPA]]. W [[1989]] r. wspólnie z ówczesnym kanclerzem skarbu [[Nigel Lawson|Nigelem Lawsonem]] zagrozili potajemnie, że jeśli Thatcher zablokuje przystąpienie Wielkiej Brytanii do mechanizmu kursowego [[Europejski System Walutowy|Europejskiego Systemu Walutowego]], obaj podadzą się do dymisji.
Od połowy [[1989]] r. wschodzącą gwiazdą partii stawał się stojący wcześniej z tyłu [[John Major]], zaś pozycja Howe'a zaczęła słabnąć. Major przejął stanowisko szefa MSZ, a Howe otrzymał propozycję pokierowania resortem spraw wewnętrznych. Odmówił jednak, uważając taką zmianę za degradację. W efekcie wylądował na stanowisku wicepremiera, Lorda Przewodniczącego Rady i przewodniczącego Izby Gmin, które, choć ceremonialnie eksponowane, realnie oznaczało niewielki wpływ na najważniejsze sprawy. [[1 listopada]] [[1990]] r. ogłosił zamiar rezygnacji z zasiadania w coraz bardziej niepopularnym gabinecie Thatcher. Oficjalnym powodem miał być jego sprzeciw wobec zachowania pani premier na posiedzeniu [[Rada Europejska|Rady Europejskiej]] w [[Rzym]]ie - Żelazna Dama oświadczyła tam, że Zjednoczone Królestwo nigdy nie przyjmie europejskiej waluty. [[13 listopada]] wygłosił w Izbie Gmin przemówienie szerzej tłumaczące powody rezygnacji, w którym bardzo ostro zaatakował byłą szefową za jej politykę europejską. Był to jeden z punktów zapalnych, które doprowadziły do rozłamu w partii i dymisji Thatcher [[22 listopada]].
| |||