Muzeum Więzienia Pawiak: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Boston9 przeniósł stronę Muzeum Więzienia „Pawiak” do Muzeum Więzienia Pawiak: w oficjalnej nazwie nie ma cudzysłowu
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 1:
{{Muzeum infobox
|nazwa = Muzeum Więzienia „Pawiak”Pawiak
|nazwa ojczysta =
|nazwa angielska =
Linia 24:
|www = http://www.muzeum-niepodleglosci.pl/pawiak/
}}
[[Plik:Pawiak 20080720 09.jpg|thumb|240px|Wejście do muzeum]]
[[Plik:Pawiak 20080720 05.jpg|thumb|240px|Ocalały fragment bramy więziennej [[Pawiak]]a]]
'''Muzeum Więzienia „Pawiak”Pawiak''' – muzeum znajdujące się przy ul. [[Ulica Dzielna w Warszawie|Dzielnej]] 24/26 w [[Warszawa|Warszawie]]. StanowiUpamiętnia upamiętnieniedziałalność więzienia [[Pawiak]], funkcjonującego w tym miejscu w czasie [[Okupacja niemiecka w Polsce 1939-1945|okupacji niemieckiej]] w latach 1939–1944 .
 
Zostało otwarte 28 listopada 1965. Placówka jest oddziałem [[Muzeum Niepodległości w Warszawie|Muzeum Niepodległości]] i posiada filię – [[Mauzoleum Walki i Męczeństwa]] w [[Aleja Jana Chrystiana Szucha w Warszawie|al. Szucha 25]].
 
== Historia ==
Muzeum Więzienia Pawiak powstało w 1965 roku z inicjatywy i przy współudziale byłych więźniów politycznych Pawiaka. Całość założenia architektonicznego zaprojektowali prof. dr hab. [[Romuald Gutt]] i inż. arch. [[Mieczysław Mołdawa]].

Budynek Muzeum wzniesiono na ocalałych fundamentach podziemnych kazamat VII i VIII oddziału więzienia wysadzonego przez Niemców w sierpniu 1944 roku. Wysokość oryginalnych ścian w zrekonstruowanych celach wynosi 1,1 – 1,5 m. Podczas budowy wykorzystano większość znalezionych w czasie odgruzowywania obiektu krat, zawiasów, zamków i okuć oraz zabezpieczono wydobyte z ruin dokumenty, elementy wyposażenia i przedmioty używane przez więźniów.
 
W skład zespołu pomnikowego Muzeum Więzienia Pawiak wchodzą ponadto: filar stanowiący fragment bramy wjazdowej, Pomnik Drzewa Pawiackiego – brązowa kopia słynnego wiązu, świadka historii – na którym rodziny ofiar od 1945 roku umieszczały tabliczki epitafijne, betonowy mur z blokami piaskowca okalający teren Muzeum, z symbolicznymi rzeźbami projektu prof. [[Tadeusz Łodziana|Tadeusza Łodziany]] i prof. [[Stanisław Słonina|Stanisława Słoniny]], a także dziedziniec więzienny z pomnikiem – obeliskiem autorstwa [[Zofia Pociłowska|Zofii Pociłowskiej]].