Anna Jagiellonka: Różnice pomiędzy wersjami

Nieoczekiwany obrót rzeczy uczynił ją jedną z faworytek drugiej elekcji. 12 grudnia 1575 [[prymas]] [[Jakub Uchański]] ogłosił królem Polski [[Władcy Niemiec|cesarza]] [[Maksymilian II Habsburg|Maksymiliana II Habsburga]]. W swoich ''[[pacta conventa|pactach conventach]]'' cesarz zobowiązał się ożenić swojego syna Ernesta z Anną. Jan Zamoyski pogodził nastawiony antyhabsbursko i zrażony do kandydatur zagranicznych obóz szlachecki, promując do polskiej korony Annę, nad którą mieliby czuwać (czyli ''de facto'' posiadać władzę królewską) „Piastowie”, wojewodowie: [[wojewodowie sandomierscy|sandomierski]] [[Jan Kostka]] i [[wojewodowie krakowscy|krakowski]] [[Andrzej Tęczyński (zm. 1588)|Andrzej Tęczyński]]. Jednak w wyniku kontrakcji [[Zborowscy herbu Jastrzębiec|Zborowskich]] miejsce tych ostatnich zajął książę [[Siedmiogród|siedmiogrodzki]] [[Stefan Batory]]{{odn|Grzybowski|1994|s=75-76}}. Ostatecznie, 13 grudnia 1575]<!-- SPRAWDŹ TO MIEJSCE! (NIESPAROWANE NAWIASY KWADRATOWE) --> Anna okrzyknięta została na [[Rynek Starego Miasta w Warszawie|Rynku Starego Miasta w Warszawie]] królową Polski i wielką księżną litewską. Jako posłowie z ramienia szlachty przybyli do niej pytać się o jej zgodę reprezentujący stronnictwo [[Habsburgowie|prohabsburskie]] Jan Kostka oraz Jan Zamoyski, teraz stronnicy Stefana Batorego. Wówczas miała podobno Anna wypowiedzieć frazę, „że woli być królową niż królewiczową”{{odn|Grzybowski|1994|s=76}}. Dzień później zaś szlachta uznała ją definitywnie za króla „Piasta”, ''przydając jej za małżonka'' księcia [[Siedmiogród|siedmiogrodzkiego]]. [[Mikołaj Sienicki]], [[podkomorzy]] [[chełm]]ski, marszałek koła rycerskiego, ogłosił decyzję szlacheckich elektorów, „królewnę za królową, a Stefana Batorego za króla polskiego i książę Księstwa Litewskiego nominował”<ref>Według relacji Andrzeja Lubienieckiego; cyt. za: {{odn|ref=nie|Grzybowski|2000|s=187}}.</ref>.