'''Sylabotonizm''' – [[system numeryczny]] [[wierszawiersz]]a oparty na zgodności liczby stóp (układu sylab akcentowanych i nieakcentowanych) w [[wers]]ie. Wywodzi się z [[antyk]]u, związany jest z [[pieśń|pieśnią]]. Rozmiar wersu nie powinien przekraczać sześciu stóp. Często w wierszu sylabotonicznym występuje [[Akcent wyrazowy|akcent]] poboczny, utworzony przez [[rytm]], zawsze [[średniówka]], nigdy [[przerzutnia]]. W zależności od rodzaju stóp tworzących wers wyróżnia się rodzaje wierszy sylabotonicznych, najczęściej występują: ośmiozgłoskowce (tworzone przez trochej), dwunastozgłoskowce (tworzone przez jamb) oraz dziesięciozgłoskowce i siedmiozgłoskowce (tworzone przez anapest). Rodzaj wykorzystanej stopy wpływa na nastrój wiersza: amfibrach występuje w utworach monotonnych, trochej w utworach żywych, często związanych z tańcem i ruchem. Rygoryzm wiersza sylabotonicznego rozluźnił w poezji polskiej [[Julian Tuwim|Tuwim]], który wprowadził średniówkę wewnątrz stopy.